عنوان مقاله :
نقش ميانجي خودكارآمدي در رابطه بين كيفيت زندگي و بلوغ عاطفي با تمايل به فرزندآوري
عنوان به زبان ديگر :
The Mediating Role of Self-efficacy in the Relationship between Quality of Life and Emotional Maturity with a Desire for Childbearing
پديد آورندگان :
كريميان، نرگس دانشگاه آزاد اسلامي واحد زنجان - گروه روان شناسي، زنجان، ايران , حجازي، مسعود دانشگاه آزاد اسلامي واحد زنجان - گروه روان شناسي، زنجان، ايران
كليدواژه :
خودكارآمدي , تمايل به فرزندآوري , كيفيت زندگي , بلوغ عاطفي
چكيده فارسي :
كاهش جمعيت در كشور ما روند نگران‌كننده‌اي دارد، بطوريكه در سال‌هاي اخير نرخ باروري كاهش قابل‌توجهي داشته است. در اين ميان به نظر مي‌رسد برخي عوامل در تمايل پايين زنان به فرزند آوري تأثير داشته باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعيين نقش ميانجي خودكارآمدي در رابطه بين كيفيت زندگي و بلوغ عاطفي با تمايل به فرزند آوري در زنان متأهل شهر زنجان انجام گرفت.
روش كار: روش مطالعه توصيفي-همبستگي بود. جامعه آماري مطالعه شامل تمامي زنان متأهل شهر زنجان بودند كه از ميان آن‌ها تعداد 300 نفر با استفاده از روش نمونه‌گيري خوشه‌اي تصادفي وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه‌هاي استاندارد كيفيت زندگي بهداشت جهاني، بلوغ عاطفي سينك و بهارگاوا، خودكارآمدي شرر و تمايل به باروري راد و ثوابي بودند. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها آزمون‌هاي همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه به روش هم‌زمان استفاده شد. جهت تعيين نقش ميانجي از روش چهار گامي بارون و كني استفاده گرديد.
يافته‌ها: كيفيت زندگي (نمره كل) و ابعاد روان‌شناختي و محيطي با تمايل به فرزند آوري ارتباط معنادار داشتند. (05/0>P). همچنين بين عدم بلوغ عاطفي كل، بازگشت عاطفي، فروپاشي شخصيت و ناسازگاري اجتماعي با تمايل به فرزند آوري رابطه وجود داشت (05/0>P). درنهايت بين خودكارآمدي با تمايل به فرزند آوري رابطه معنادار وجود داشت (05/0>p). بررسي نقش ميانجي خودكارآمدي نيز نشان داد كه اين متغير در رابطه بين كيفيت زندگي با تمايل به فرزند آوري و نيز رابطه بين بلوغ عاطفي با تمايل به فرزند آوري نقش ميانجي را ايفا مي‌نمايد.
نتيجه‌گيري: خودكارآمدي مي‌تواند رابطه بين كيفيت زندگي و بلوغ عاطفي با تمايل به فرزند آوري را به‌طور مثبت و مستقيم افزايش دهد.
چكيده لاتين :
The population decline in our country is a worrying process, as fertility rates have dropped significantly in recent years. In the meantime, some factors appear to influence women's low tendency to adopt children. Therefore, the present study aimed to determine the mediating role of self-efficacy in the relationship between quality of life and emotional maturity with a tendency to childbearing in married women in Zanjan.
Methods: The method of study was descriptive-correlation. The statistical population of the study included all married women in Zanjan, 300 of whom were selected through random cluster sampling. Data gathering tools were standard questionnaires of World Health Quality of Life, Sink and Baharawa's emotional maturity, Scherrer's self-efficacy and Rad and Savabi Fertility. Pearson correlation and multiple regression tests were used for data analysis. Baron and Kenny's four-step method was used to determine the mediator role.
Results: Quality of life (total score) and psychological and environmental dimensions were significantly correlated with the tendency to adopt children. (P<0.05). There was also a relationship between total emotional immaturity, emotional return, personality decay, and social maladaptation with a tendency to adopt children (P<0.05). Finally, there was a significant relationship between self-efficacy and the tendency to adopt children (P<0.05). The mediating role of self-efficacy also showed that this variable mediates the relationship between quality of life with the tendency to adopt and also the relationship between emotional maturity and the tendency to adopt.
Conclusions: Self-efficacy can positively and directly increase the relationship between quality of life and emotional maturity with the tendency to adopt.
عنوان نشريه :
روان پرستاري
