تأثير نماز حاجت و دعا بر اضطراب آشكار و پنهان اعضاي خانواده بيماران تحت عمل جراحي مغز و اعصاب در بيمارستان شهيد بهشتي كاشان

سابقه و هدف: معمولاً جراحي باعث استرس رواني (ترس و اضطراب) مي‌شود. اين مطالعه با هدف تعيين تأثير نماز حاجت و دعا بر سطح اضطراب اعضاي خانواده بيماران تحت عمل جراحي مغز و اعصاب در بيمارستان شهيد بهشتي كاشان انجام شد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه نيمه‌تجربي بر روي 80 نفر از اعضاي خانواده بيماراني كه تحت عمل جراحي مغز و اعصاب بودند، در بيمارستان شهيد بهشتي كاشان در سال 1397 انجام گرفت. نمونه‌ها به‌طور تصادفي در دو گروه كنترل و آزمون قرار گرفتند. نمونه‌هاي گروه آزمون، از 48 ساعت قبل از عمل جراحي تا 24 ساعت بعد از عمل، بعد از نمازهاي روزانه خود، دو ركعت نماز حاجت مي‌خواندند و بعد از اقامه نماز به‌مدت پنج دقيقه براي بيمار خود دعا مي‌كردند. در گروه كنترل نمازها طبق روتين خوانده مي‌شد. در شروع مطالعه و يك روز بعد از عمل جراحي پرسشنامه اسپيل‌برگر در دو گروه تكميل شد. داده‌ها با نرم‌افزار آماري SPSS ويرايش 20 و با آزمون‌هاي آماري كاي اسكوئر و كوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج: دو گروه قبل از مداخله از نظر متغيرهاي دموگرافيك تفاوت آماري معني‌داري نداشتند (0/05≥ P). نتايج تحليل كوواريانس نشان داد دو گروه پس از مداخله از نظر اضطراب آشكار و پنهان و نمره كلّ اضطراب تفاوت آماري معناداري داشتند (0/05≤P). نتيجه‌گيري: نماز و دعا مي‌تواند باعث كاهش اضطراب آشكار و پنهان اعضاي خانواده بيماران تحت عمل جراحي مغز و اعصاب شود. بنابراين استفاده از آن به‌عنوان يك روش مكمل براي كاهش اضطراب پيشنهاد مي‌شود.

Background: Surgery usually causes psychological stress (fear and anxiety). This study aimed to determine the effect of Hajat prayer on the anxiety level of family members of patients undergoing Neurosurgery in Shahid Beheshti Hospital in Kashan. Materials and Methods: This semi-experimental study was performed on 80 family members of patients undergoing neurosurgery in Kashan Shahid Beheshti Hospital in 2018. Samples were randomly assigned to control and experimental groups. After daily prayers in experimental group prayed two rak'ats Hajat prayers from 48 hours before surgery to 24 hours after surgery and prayed for their patients five minutes after praying. In the control, prayers were performed according to routine. At the beginning of the study and one day after surgery, the Spielberger questionnaire was completed by the patients' family members in two groups. Data were analyzed by SPSS software version 20 using Chi-square, Covariance. Results: There was no significant difference in demographic variables between the two groups before intervention (P≥0.05). The results of covariance analysis showed that there was a significant difference between two groups after intervention in open and hidden anxiety and total anxiety score (P≤0.05). Conclusion: Prayer can decrease the open and hidden anxiety of the family members of patients undergoing neurosurgery. Therefore, its use as a complementary method for reduce anxiety is suggested.