بررسي ارتباط نگرش و التزام عملي به نماز با بهزيستي ذهني در بيماران مبتلا به نارسايي مزمن كليه

سابقه و هدف: ابتلا به نارسايي مزمن كليه موجب كاهش سلامت روان و رضايت از زندگي مي‌شود. نماز به‌عنوان يك استراتژي مقابله‌اي مذهبي مي‌تواند كمك شاياني به بهزيستي ذهني در اين بيماران ‌كند. اين مطالعه با هدف بررسي ارتباط نگرش و التزام عملي به نماز با بهزيستي ذهني در بيماران مبتلا به نارسايي مزمن كليه مراجعه‌كننده به بيمارستان‌هاي منتخب شهرستان كاشان در سال 1397 انجام شد. مواد و روش‌ها: اين پژوهش يك پژوهش توصيفي - تحليلي بود. 180 بيمار از طريق روش دردسترس انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل: پرسشنامه‌هاي اطلاعات زمينه‌اي، پرسشنامه نگرش و التزام عملي به نماز و پرسشنامه بهزيستي ذهني ادينبورگ بودند. آناليز داده‌ها توسط نسخه 16 نرم‌افزار SPSS و با آزمون‌هاي تي‌تست، ضريب همبستگي پيرسون و آناليز رگرسيون صورت گرفت. نتايج: يافته‌هاي اين مطالعه نشان داد 59 درصد شركت‌كنندگان در مطالعه مرد و 6/80 درصد متأهل بودند، ميانگين نمره نگرش و التزام عملي به نماز (در مقياس200-0) و بهزيستي ذهني (در مقياس70-14) در بيماران تحت مطالعه به‌ترتيب 73/28±92/144 و 64/9±57/52 بود. متغيرهاي نگرش و التزام عملي به نماز و ابتلا به ساير بيماري‌ها علاوه بر نارسايي كليه به ترتيب 74 درصد و 20 درصد از واريانس نمره بهزيستي ذهني را تبيين مي‌كردند. بين وضعيت اشتغال و محلّ زندگي با بهزيستي ذهني ارتباط آماري معناداري وجود داشت، به نحوي كه بهزيستي ذهني در بيماران غير شاغل و ساكن در روستا در سطح بالاتري بود. نتيجه‌گيري: بهزيستي ذهني بيماران در اين مطالعه در سطح بالايي بود، به‌ترتيب متغيرهاي نگرش و التزام به نماز و عدم ابتلا به ساير بيماري‌هاي زمينه‌اي، مي‌تواند مهم‌ترين عوامل مرتبط با بهزيستي ذهني بيماران تحت مطالعه باشد.

Background: Chronic renal failure causes a decrease in mental health and life satisfaction. Prayer as a religious coping strategy can be a great help to subjective well-being in these patients. This study aimed to investigate relationship between attitude and practical commitment to prayer with subjective well-bring in chronic renal failure patients admitted in selected hospitals in Kashan city, 2019. Materials and Methods: This study was a descriptive analytical research. 180 patients were selected through census method. The research tools included: background information questionnaire, attitude and practicing prayer questionnaire, and Edinburgh subjective well-being questionnaire. Data were analyzed by SPSS version 16 using t-test, Pearson correlation coefficient and regression analysis. Results: The findings of this study showed that 59% of subjects were male, 80.6% were married, mean score of attitude and practical commitment to prayer (on a scale of 200-0) and subjective wellbeing (on a scale of 147-14) in the patients under study was 144.92±28.73 and 52.57±4.64, respectively. The variables of attitude and practical commitment to prayer and non-other underlying illness, in addition to renal failure, explained 74% and 20% of the variance of subjective well-being score, respectively. There was a statistically significant relationship between employment status and place of residence with subjective well-being, so that the scores of subjective well-being were higher in unemployed and rural patients. Conclusion: Subjective well-being of patients in this study was high, the score of attitude and practical commitment to prayer and non-other underlying illness can be the important variables related to subjective well-being.