بررسي ريسك فاكتورهاي بيومكانيكي و ارتباط آن با ناتواني اندام فوقاني در مونتاژكاران يك صنعت توليد ظروف چيني

Evaluation of biomechanical risk factor and relationship with disability of upper limbs in assembly workers of porcelain manufacturing company

مقدمه: اندام هاي فوقاني بيشتر در معرض اختلالات اسكلتي-عضلاني هستند. روش OCRA (Occupational Repetitive Action)، براي ارزيابي ريسك بيومكانيكي مربوط به وظايف تكراري در اندامهاي پيشنهاد شده است. پرسشنامه ها ميتوانند براي سنجش علائم بيماريها و ناتواني ها بكار روند. پرسشنامه DASH (Disability of the Arm, Shoulder and Hand) يكي از اين پرسشنامه ها مي باشد كه به منظور ارزيابي ناتواني اندام فوقاني استفاده ميشود. در اين مطالعه برآن شديم تا به بررسي ريسك فاكتورهاي بيومكانيكي و ارتباط آن با ناتواني اندام فوقاني در مونتاژكاران بپردازيم. روش بررسي: اين مطالعه از نوع توصيفي- تحليلي و به صورت مقطعي، در ميان 120 نفر از خانم هاي مونتاژكار انجام گرفت. براي ارزيابي ريسك فاكتورهاي بيومكانيكي و ناتواني اندام فوقاني به ترتيب از روش OCRA و نسخه ايراني پرسشنامه DASH استفاده گرديد. تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار20 SPSS انجام و 0/05 P value <معنادار تلقي گرديد. يافته ها: در اين مطالعه، مونتاژكاران از لحاظ ريسك فاكتورهاي بيومكانيكي و ناتواني اندام فوقاني بترتيب در سطح ريسك كم و ناتواني خفيف قرار گرفتند. ضمنا بين ريسك فاكتورهاي بيومكانيكي و ناتواني اندام فوقاني رابطه معناداري و مستقيمي وجود داشت (0/05 P value <). نتيجه گيري: از آنجايي كه بين ريسك فاكتورهاي بيومكانيكي از جمله انجام كارهاي تكراري و ناتواني اندام فوقاني رابطه معناداري حاصل گرديد، مي توان نتيجه گرفت، اختلالات اسكلتي عضلاني ناشي از شرايط كاري نامناسب ميتواند منجر به محدوديت حركتي و ناتواني اندام فوقاني در سطوح مختلف گردد.

Introduction: Upper limbs are more susceptible to musculoskeletal disorders. The OCRA method is suggested to measure the biomechanical risk of the associated with the manual, repetitive work in upper limbs. Questionnaires can be used to measure the symptoms of diseases and disabilities. The DASH questionnaire is one of these questionnaires that are used to evaluate disability of upper limbs. In this study attempted to evaluate the biomechanical risk factor and relationship with disability of the upper limbs in assembly workers. Method: The study was a descriptive – analytic and cross-sectional one being and was carried out among 120 female assembly workers. For the measurement of biomechanical risk factor and disability of the upper limbs, the OCRA method and Iranian version of DASH have been used, respectively. Data analysis was carried out using SPSS 20. It is noteworthy to mention that P value <0.05 was considered significant. Results: In this study, assembly workers were in terms of risk factors of biomechanics and upper limb disability in low risk and low disability, respectively. In addition, the relationship between biomechanical risk factor and disability of upper limbs was significant and direct (P value <0.05). Conclusion: Since the relationship between biomechanical risk factor and disability of upper limbs, was significant and direct, it can be concluded that musculoskeletal disorders due to inappropriate working conditions can lead to motor limitation and upper limb disability at different levels.