پديد آورندگان :
اميني، مائده دانشگاه تربيت مدرس، تهران , كاظم نژاد، انوشيروان دانشگاه تربيت مدرس، تهران , زايري، فريد دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي، تهران , اميريان، اعظم دانشگاه علوم پزشكي جيرفت، جيرفت , كريمان، نورالسادات دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي، تهران
كليدواژه :
نشانگر زيستي , منحني مشخصه عملكرد , ديابت بارداري , تشخيص اوليه
چكيده فارسي :
هدف: در حوزه پزشكي تشخيصي، ارزيابي دقت تشخيصي نشانگرهاي زيستي (بيوماركرها) يا تستها همواره مورد توجه بوده است. گاهي ممكن است يك نشانگر زيستي به تنهايي براي پيشبيني بيماري به اندازه كافي حساس و ويژه نباشد. اما با تركيب چندين نشانگر شايد بتوان به تشخيص بهتري دست يافت. هدف از اين مطالعه، بررسي عملكرد تركيب نشانگرهاي زيستي براي تشخيص زودهنگام ديابت بارداري بود.
مواد و روش‌ها: در اين مقاله، از اطلاعات 523 زن باردار مراجعه‌كننده به بيمارستانهاي مهديه و طالقاني واقع در شهر تهران استفاده شد. ميزان استريول غير كونژوگه، آلفا فيتوپروتئين و بتا گنادوتروپين كوريوني انساني در اوايل سه ماهه دوم بارداري مورد اندازهگيري قرار گرفت. از سطح زير منحني مشخصه عملكرد و معيارهاي حساسيت و ويژگي براي ارزيابي دقت اين نشانگرها و نيز يافتن تركيب خطي بهينهاي از آنها استفاده شد. انتخاب نقطه برش بهينه بر اساس شاخص يودن بود.
يافته‌ها: در تركيب دوتايي نشانگرها، بزرگ‌ترين مقدار سطح زير منحني مشخصه عملكرد، حساسيت و ويژگي به ترتيب 593/0، 90/61 درصد و 30/58 درصد با نقطه برش بهينه 11/0 بهدست آمد. در تركيب سهتايي با تعديل اثر سن و شاخص توده بدني، بيش‌ترين مقدار سطح زير منحني مشخصه عملكرد، حساسيت و ويژگي به ترتيب 751/0، 95/82 درصد و 62/74 درصد با نقطه برش بهينه 10/0 محاسبه شد.
نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج اين پژوهش، تركيب خطي سهتايي نشانگرها با در نظر گرفتن اثر متغيرهاي كمكي به طور معناداري عملكرد تشخيصي بهتري داشت.
چكيده لاتين :
Introduction: In medical diagnostic field, evaluation of diagnostic accuracy of biomarkers or tests has always
been a matter of concern. In some situations, one biomarker alone may not be sufficiently sensitive and specific for
prediction of a disease. However, combining multiple biomarkers may lead to better diagnostic. The aim of this study
was to assess the performance of combination of biomarkers to early detection of gestational diabetes.
Materials and Methods: In the present study, the information of 523 pregnant women referring to Mahdieh and
Taleghani hospitals located in Tehran city was used. Relatively, Unconjugated Estriol (uE3), Alfa-Fetoprotein (AFP),
and Beta- Human Chorionic Gonadotropin (β-HCG) were measured in the early second trimester of pregnancy. The
accuracy of these biomarkers and also finding optimal linear combination of them was evaluated by area under
receiver operating characteristic (ROC) curve (AUC), sensitivity, and specificity. Choosing of the best cut-point was
based on Youden index. Data were statistically analyzed applying R 3.5.1 software package.
Results: In the combination of two biomarkers, the largest AUC, sensitivity, and specificity values were 0.593,
61.90%, and 58.30%, respectively with optimal cut-point value 0.11. In the combination of the three biomarkers by
adjusting for age and BMI effects simultaneously, the largest AUC, sensitivity, and specificity values were 0.751,
82.95%, and 74.62%, respectively with optimal cut-point value 0.10.
Conclusion: Based on the findings of this research, the linear combination of the three biomarkers by considering
covariate effects improved the diagnostic performance.
