اثربخشي بهزيستي درمانگري بر احساس تنهايي و تنظيم شناختي هيجان سالمندان مبتلا به افسردگي غيرباليني

The effectiveness of well-being therapy on loneliness and cognitive emotion regulation in older adults with non-clinical depression

زمينه: احساس تنهايي مي­ تواند سبب افسردگي در سالمندان شود. اما مسئله اصلي اينست، آيا بهزيستي درمانگري بر احساس تنهايي و تنظيم شناختي هيجان سالمندان مبتلا به افسردگي غيرباليني تأثير دارد؟ هدف: اثربخشي بهزيستي درمانگري بر احساس تنهايي و تنظيم شناختي هيجان سالمندان مبتلا به افسردگي غير باليني بود. روش: پژوهش از نوع نيمه ­آزمايشي با طرح پيش­ آزمون و ­ ­پس­ آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه سالمندان (زن و مرد) بين 65 سال تا 85 سال، ساكن در خانه سالمندان نشاط شهر مشهد، بودند. تعداد 30 نفر به روش نمونه ­گيري تصادفي ساده به عنوان نمونه انتخاب و در دو گروه 15 نفري آزمايش و گواه به صورت تصادفي جايگزين شدند. ابزار پژوهش عبارتند از: پرسشنامه احساس تنهايي راسل (1996)، پرسشنامه تنظيم شناختي هيجان گارنفسكي، كرايج و اسپينهاون (2001)، پرسشنامه ­ي افسردگي سالمندان يساويج (1993) و پروتكل هشت جلسه‌اي بهزيستي درمانگري (كوك ارن و كليش 2017). نتايج با روش آناليز واريانس انجام شد. يافته­ ها: نتايج نشان داد، بهزيستي درمانگري بر احساس تنهايي و تنظيم شناختي هيجان تأثير معناداري داشت (0/05P<). نتيجه­ گيري: مي‌توان براي كاهش احساس تنهايي و بهبود تنظيم شناختي هيجان سالمندان و از بهزيستي درمانگري بهره جست.

Background: Feeling lonely can cause depression in the elderly. But the key question is, does therapeutic well-being affect the feeling of loneliness and cognitive emotion regulation in elderly people with nonclinical depression? Aims: The efficacy of therapeutic well-being was on the feeling of loneliness and cognitive emotion regulation in elderly patients with non-clinical depression. Method: This research was a quasi-experimental study with pre-test and post-test with control group. The statistical population of the study included all elderly (male and female) aged 65 to 85 years living in Nashat nursing home in Mashhad. Thirty individuals were selected by simple random sampling method and were randomly assigned into two groups of 15 experimental and control groups. Research instruments included Russell's Loneliness Questionnaire (1996), Garnefsky's Cognitive Emotion Regulation Questionnaire, Craig & Spinhaun's (2001), Yasavig's Elderly Depression Questionnaire (1993), and the eight-session Therapeutic Well-being Protocol (Cook Ern & Clich 2017). Results were analyzed by ANOVA. Results: The results showed that well-being therapy had a significant effect on loneliness and cognitive emotion regulation (P<0/05). Conclusions: Wealth therapy and well-being can be used to reduce loneliness and improve cognitive emotion regulation in the elderly.