اثر سيتاگليپتين بر سطح سرمي TNF-α، IL-1β و IL-10 در بيماران مبتلا به ديابت مليتوس نوع 2

هدف: ديابت قندي نوع دو (Type 2 diabetes mellitus, T2DM) يك بيماري التهابي مزمن همراه با تغييرات سيستم ايمني مي‌باشد. عدم تعادل در سايتوكاين‌ها نقش مهمي در پاتوژنز T2DM بازي مي‌كند. هدف از اين مطالعه بررسي سطح سرمي سايتوكاين‌هاي TNF-α، IL-1β و IL-10 و اثر سيتاگليپتين بر سطح آن‌ها در بيماران T2DM بود. مواد و روش‌ها: نمونه خون از 60 بيمار T2DM و 30 فرد كنترل جمع‌آوري شد. بيماران بر اساس درمان به دو گروه 30 نفري دريافت‌كننده سيتاگليپتين (mg/day 100) به‌مدت هشت ماه و غير دريافت‌كننده سيتاگليپتين تقسيم شدند. پس از جداسازي نمونه سرم، سطح TNF-α، IL-1β و IL-10 با استفاده از الايزا اندازه‌گيري شد. يافته‌ها: سطح سرمي TNF-α در گروه T2DM غير دريافت‌كننده سيتاگليپتين نسبت به گروه كنترل افزايش معناداري نشان داد (002/0=p) سطح TNF-α در گروه دريافت‌كننده سيتاگليپتين در مقايسه با گروه غير دريافت‌كننده سيتاگليپتين كاهش معناداري داشت (01/0=p). سطح IL-10 در بيماران غير دريافت‌كننده سيتاگليپتين در مقايسه با گروه كنترل كاهش معناداري داشت (003/0=p). سطح IL-10 در گروه دريافت‌كننده سيتاگليپتين در مقايسه با گروه غير دريافت‌كننده افزايش معناداري نشان داد (002/0=p). سطح IL-1β در مقايسه بين زير گروه‌ها و در مقايسه با گروه كنترل تفاوت معناداري نشان نداد. نتيجه‌گيري: با مصرف سيتاگليپتين، كاهش سايتوكاين التهابي TNF-α و در مقابل افزايش سايتوكاين مهاري IL-10 در بيماران مشاهده شد. به نظر مي‌رسد سيتاگليپتين داراي اثرات ضدالتهابي در تنظيم سيستم ايمني بيماران مي‌باشد.

Introduction: Type 2 diabetes mellitus (T2DM) is an inflammatory disease with alterations in immune system. Remarkably, cytokine imbalance plays an important role in pathogenesis of T2DM. The purpose of this study was to determine the serum levels of TNF-α, IL-1β and IL-10 and the effects of sitagliptin on the level of these cytokines in patients with T2DM. Materials and Methods: Blood samples were collected from 60 T2DM patients and 30 healthy control subjects (HCs). T2DM patients were divided into two subgroups based on their treatment; with sitagliptin treatment (100 mg/day, n=30) for 8 months and without sitagliptin treatment (n=30). The serum levels of TNF-α, IL-1β and IL-10 cytokines were assessed using ELISA method. ANOVA with posthoc Bonferroni were applied to statistical analysis. Results: The serum level of TNF-α was significantly higher in T2DM patients without sitagliptin compared to HCs (p=0.002). Whereas, the serum level of TNF-α was significantly lower in patients with sitagliptin compared to patients without sitagliptin (p=0.01). The serum level of IL-10 showed a significant reduction in patients without sitagliptin compared to HCs (p=0.003). On the other hand, a significant elevation was observed in serum level of IL- 10 between T2DM patients with and without sitagliptin (p=0.002). Considerably, no significant difference was observed in serum level of IL-1β between T2DM patients with and without sitagliptin and also in comparison to HCs. Conclusion: Sitagliptin treatment significantly decreased the level of pro-inflammatory TNF-α and increased antiinflammatory IL-10 in T2DM patients. It seems that sitagliptin had an anti-inflammatory effect on immune system of the patients.