ارتباط ناهنجاري‌هاي قامتي با كيفيت زندگي و خودكارآمدي نابينايان و كم‌بينايان

هدف: هدف از انجام اين پژوهش بررسي ارتباط ناهنجاري‌هاي قامتي با كيفيت زندگي و خودكارآمدي نابينايان و كم‌بينايان بود. مواد و روش‌ها: تعداد 100 نفر از افراد نابينا و كم‌بينا (با ميانگين سن 34 سال شامل 48 مرد و 52 زن) كه زير نظر انجمن نابينايان و كم‌بينايان شهر اراك بودند، به صورت نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. براي سنجش ناهنجاري‌هاي قامتي از آزمون نيويورك، براي ارزيابي كيفيت زندگي از پرسش‌نامه كيفيت زندگي sf-36 و ارزيابي خودكارآمدي از پرسش‌نامه خودكارآمدي شرر (Sherer general self efficacy) استفاده شد. پرسش نامه ها با مصاحبه تكميل شد. نتايج با استفاده از ضريب هم‌بستگي پيرسون و رگرسيون خطي تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه كيفيت زندگي در افراد مطلوب بود اما خودكارآمدي در حد متوسط بود. بين ناهنجاري‌هاي قامتي با كيفيت زندگي و خودكارآمدي در نابينايان و كم‌بينايان ارتباط معكوس و معناداري وجود دارد (05/0P<). هم‌چنين ناهنجارهاي قامتي به صورت معكوس پيش‌بيني‌كننده معناداري براي متغيرهاي كيفيت زندگي و خودكارآمدي بود (02/0=P). نتيجه‌گيري: به طور كلي نتايج نشان داد كه ارزيابي ناهنجاري‌هاي قامتي در افراد كم‌بينا و نابينا از اهميت ويژه‌اي برخوردار است و افراد داراي ناهنجاري‌ها قامتي بيش‌تر، داراي خودكارآمدي و كيفيت زندگي پايين‌تري هستند. شناسايي اين ناهنجاري‌ها و اصلاح آنها نقش موثري در افزايش كيفيت زندگي و خوكارآمدي اين افراد دارد.

Introduction: The purpose of this study was to investigate the relationship between postural abnormalities with the quality of life and self-efficacy of the blind and partially sighted people. Materials and Methods: 100 blind and partially sighted people (mean age 34 years old including 48 males and 52 females) under the supervision of the Association of the Blind and Partially Sighted of Arak city (Iran) were selected by available sampling method. The New York test, SF-36 questionnaire, and self-efficacy questionnaire of Scherer were used for assessement of postural abnormalities, the quality of life and self-efficacy, respectively. The questionnaires were completed by interview. Results: Results showed the quality of life was favorable, but the self-efficacy was moderate in experimental sujjects. There was a reverse and significant correlation between postural abnormalities with life quality and selfefficacy in blind and partially sighted (p<0.05). Postural abnormalities inversely were a significant predictor for the life quality and self-efficacy in these subjects (p = 0.02). Conclusion: Generally, results showed that the evaluation of postural abnormalities in partially sighted and blind people had a specific importance and people with more postural abnormalities had lower self-efficacy and life quality. Indetifcation and correction of these disorders have an improtnat role in improving the qlaity of life and self-efficacy of these individuals