مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش ‌و تعهد و درمان شناختي - رفتاري مثبت‌نگر بر خوكارآمدي درد بيماران مبتلا به درد مزمن

Comparison of the effectiveness of acceptance and commitment-based therapy and positive cognitive-behavioral therapy on the pain self-efficacy of patients with chronic pain

زمينه: تحقيقات متعددي در زمينه تأثير درمان مبتني بر پذيرش و درمان شناختي رفتاري انجام شده است. اما پژوهشي كه به مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و درمان شناختي - رفتاري مثبت نگر بر خودكارآمدي درد بيماران مبتلا به درد مزمن مغفول مانده است. هدف: مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و درمان شناختي - رفتاري مثبتنگر بر خودكارآمدي درد بيماران مبتلا به درد مزمن بود. روش: پژوهش از نوع نيمه­تجربي ﺑﺎ ﭘﻴﺶ ­ﺁﺯﻣﻮﻥ - ﭘﺲ ­ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻭ پيگيري به مدت 3 ماه ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﮔﺮﻭﻩ گواه بود. جامعه آماري شامل كليه بيماران مبتلا به درد مزمن مراجعه كننده به بيمارستان حضرت رسول اكرم شهر تهران در تابستان 98 بود كه تعداد 45 نفر به عنوان نمونه انتخاب و بصورت تصادفي در ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﻭ ﻳﻚ ﮔﺮﻭﻩ گواه ﮔﻤﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ. ابزار پژوهش عبارت‌اند از: پرسشنامه خودكارآمدي درد نيكولاس (2007) مداخله درمان پذيرش و تعهد (هيز و همكاران، 2013) و درمان شناختي - رفتاري مثبت نگر (بننينك، 2014). داده ها با استفاده از شاخص هاي آمار توصيفي و روش اندازه گيري مكرر تجزيه و تحليل شد. يافته ها: بين درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و درمان شناختي - رفتاري مثبت نگر با گروه گواه در خودكارآمدي درد بيماران مبتلا به درد مزمن تفاوت معناداري وجود داشت (0/001 >P). اما بين درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و درمان شناختي - رفتاري مثبت نگر در خودكارآمدي درد بيماران مبتلا به درد مزمن تفاوت معناداري وجود نداشت (0/05

Background: Several studies have been conducted on the impact of acceptance-based and cognitive-behavioral therapy. But research comparing the efficacy of acceptance-based and commitment-based therapy and positive cognitivebehavioral therapy on pain self-efficacy in patients with chronic pain remains neglected. Aims: To compare the efficacy of acceptance and commitment based therapy and positive cognitive-behavioral therapy on pain self-efficacy in patients with chronic pain. Method: This study was a quasi-experimental study with a 3-month-old instructor with 3 witnesses. The statistical population consisted of all patients with chronic pain referred to Hazrat Rasool Akram Hospital in Tehran in summer of 2019. 45 patients were selected as the sample and randomly assigned to one of the two groups. Research tools are: Nicholas Pain Self-efficacy Questionnaire (2007), Acceptance and Commitment Therapy Intervention (Hayes et al., 2013) and Positive Cognitive-Behavioral Therapy (Ben Nink, 2014). Descriptive statistics and repeated measures analysis were used. Results: There was a significant difference between acceptance and commitment based therapy and positive cognitive-behavioral therapy with the control group in pain self-efficacy in patients with chronic pain (P< 0/001). But there was no significant difference between acceptance and commitment based therapy and positive cognitivebehavioral therapy in pain self-efficacy in patients with chronic pain (P< 0/05). Conclusions: Acceptance and commitment based therapy and positive cognitive-behavioral therapies are important in increasing my pain self-efficacy.