عنوان مقاله :
نقد اسطوره اي اثري منتخب از اريك امانوئل اشميت براساس روش ژيلبر دوران
عنوان به زبان ديگر :
Analytical study of a work by Éric-Emmanuel Schmitt according to Gilbert Durand's mythocritics
پديد آورندگان :
بسنج، دانيال داﻧﺸﮕﺎه ﺷﻬﯿﺪ ﺑﻬﺸﺘﯽ , حكمي، آزاده داﻧﺸﮕﺎه ﺷﻬﯿﺪ ﺑﻬﺸﺘﯽ
كليدواژه :
نقد اسطوره اي , اسطوره سنجي(Mythocritique ) , ژيلبر دوران (Gilbert Durand ) , اريك امانوئل اشميت , پيگماليون
چكيده فارسي :
در اين مقاله يكي از داستان هاي اريك امانوئل اشميت (Éric-Emmanuel Schmitt) به روش اسطوره سنجي بررسي ميشود. از ديرباز، داستان بهعنوان يكي از بهترين بسترهاي متن اسطورهاي مطرح است. در قرن بيستم نيز، پيرنگهاي اسطورهاي در آثار بسياري از نويسندگان ديده ميشود. بهطور اخص سوررئاليست ها و نمايشنامه نويسان از بيشترين علاقهمندان اسطوره ها هستند. از بين نويسندگان معاصر، اريك امانوئل اشميت يكي از علاقه مندان اسطوره هاست؛ تا آنجا كه حتي عناوين آثار او از اسامي اسطوره ها خالي نيست. كتاب ده فرزند هرگز نداشتۀ خانم مينگ (Les Dix Enfants que madame Ming n'a jamais eus) يكي از آخرين آثار اوست كه با داستان پيگماليون شباهت فراواني دارد. پيگماليون (Pygmalion) حاكم قبرس، سنگتراشي است كه به دشمني با زن ها شهره است. دليل كينه او فساد و بيوفايي زن هايي است كه در اطرافش حضور دارند. او براي نشان دادن ضعف زنان، مجسمه اي ميسازد اما ناخواسته دل به او ميبندد. عشق او چنان بالا ميگيرد كه براي مجسمه لباس و جواهرات ميخرد و در انتها ونوس (الهه عشق) دلش به رحم آمده، به مجسمه جان ميبخشد. در اين كتاب اشميت از زني چيني سخن ميگويد كه ده فرزند دارد. بديهي است كه داشتن اين تعداد فرزند سال هاست كه در چين ممنوع است. خواننده در تعليق و ترديد سر در گم است و بيشتر ميپندارد اين ها همه توهمات خانم مينگ است، ولي در انتها همه ده فرزند جان ميگيرند و كنار مادر ميايستند.
چكيده لاتين :
Myth criticism is one of the few methods known in Iran. Myth criticism focuses myths. In this article a story of Eric-Emmanuel Schmitt is studied using this method. As in the twentieth century also exist many mythical themes in the works of some writers and since the story is still one of the best, it was chosen for analysis. Among contemporary writers Eric-Emmanuel Schmitt is very interested in myths. He even uses legendary names as titles of his stories. Schmitt’s Les Dix Enfants que Madame Ming n'a Jamais Eus is one of his last stories that is very similar to Pygmalion. Pygmalion is a sculptor from Cyprus who hates women because of their weaknesses. He avoids marriage because he thinks women are treacherous. He built a statue to show the weakness of women but he falls in love with her. Then he prays constantly Venus to make her alive. In this book Schmitt speaks, of o Chinese woman who has ten children. It is clear that it is totally impossible to have ten children in a country with one-child policy. It seems incredible but at the end, we see not only these ten children, but also some others for whom Madame Ming.
عنوان نشريه :
پژوهش هاي زبان و ترجمه فرانسه