نقش ابعاد مشاركت والدين در انگيزش تحصيلي دانش‌آموزان پايه ششم ابتدايي

هدف پژوهش حاضر بررسي نقش ابعاد مشاركت والدين در انگيزش تحصيلي دانش‌آموزان پايه ششم ابتدايي شهر بابل بوده است. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري شامل والدين و دانش‌آموزان پايۀ ششم ابتدايي شهر بابل در سال تحصيلي 97-1396 بوده است. نمونه آماري 273 نفر از دانش‌آموزان و والدينشان است كه بر اساس نمودارهاي مايلز و شولين و به شيوه تصادفي خوشه‌اي يك مرحله‌اي انتخاب شده اند. براي گردآوري داده‌ها، از پرسشنامه مشاركت والدين گرور (2015) و انگيزش تحصيلي گواي و همكاران(2005) استفاده شده است. نتايج نشان داده كه دو بعد مشاركت در خانه و مشاركت در مدرسه با انگيزش دروني در درس خواندن، نوشتن و رياضيات رابطه مثبت دارد، اما بعد ارتباط خانه و مدرسه ارتباطي معنادار با انگيزش دروني ندارد. مشاركت در خانه رابطۀ منفي با تنظيم بيروني در درس نوشتن دارد. هر سه بعد مشاركت والدين با تنظيم مشخص شده در دو درس خواندن و نوشتن رابطه مثبت دارند، اما در درس رياضي اين رابطه مشاهده نشده است. نتايج مدل نشان داد مشاركت والدين بر انگيزش دروني و تنظيم مشخص شده تأثير مثبت دارد. بر اساس تحليل رگرسيون هيچ يك از ابعاد مشاركت والدين در پيش‌­بيني تنظيم بيروني نقش ندارد، اما مشاركت در خانه قدرت پيش‌­بيني انگيزش دروني و تنظيم مشخص شده را دارد. با توجه به تأثير مثبت مشاركت والدين بر انگيزش تحصيلي دانش‌آموزان، تقويت مشاركت والدين مي‌تواند به بهبود يادگيري دانش‌آموزان كمك كند.

This article has no abstract