تاثير مداخله گروهي مددكاري اجتماعي بر پيروي درماني بيماران مبتلا به اختلالات شديد روانپزشكي، گزارش يك كار گروهي

The Effect of Social Group Work Intervention on Therapeutic Adherence of Patients with Severe Psychiatric Disorders, a Group Work Report

مقدمه: پيروي دارويي نقش ضروري در به‌دست آوردن پيامدهاي مطلوب در درمان اختلالات بازگشت كننده روانپزشكي از قبيل اسكيزوفرنيا، اختلال دوقطبي و افسردگي اساسي دارد و از بستري مجدد افراد داراي اين بيماري‌ها جلوگيري مي‌كند. پيروي دارويي نكردن در بيش از پنجاه درصد افراد با اختلالات مزمن روانپزشكي شايع مي‌باشد. اگر بيمار مصرف داروي ضد روانپريشي را متوقف كند، خطر بازگشت بيماري سه تا پنج برابر افزايش خواهد يافت. هدف اين مقاله گزارش يك كار گروهي مددكاري اجتماعي بر اساس مدل ليبرمن و مطابق با رويكرد آموزشي مشاوره‌اي جهت افزايش پيروي دارويي در يكي از بيمارستان‌هاي روانپزشكي شهر تهران مي‌باشد. گزارش مورد: به‌منظور تشكيل گروه در يك بيمارستان روانپزشكي، دانشجوي مددكاري اجتماعي طي شش مرحله فعاليت‌هاي نيازسنجي، تدوين طرح تشكيل گروه، انتخاب اعضا و مصاحبه فردي با اعضاي گروه، اجراي پيش‌آزمون، تشكيل جلسات و اجراي پس‌آزمون را جهت ارزشيابي مداخله انجام داد. طي نيازسنجي انجام شده هشت مشكل شايع ميان بيماران بخش شناسايي شد و موضوع پيروي دارويي نكردن بيماران به‌عنوان اولويت اول براي تشكيل گروه انتخاب شد. سه جلسه بر اساس برنامه بازگشت به اجتماع اجرا گرديد. با توجه به‌ويژگي‌هاي بيماران بخش، رويكرد آموزشي مشاوره‌اي انتخاب شد. با استفاده از پيش‌آزمون و پس‌آزمون طراحي شده براي برنامه بازگشت به اجتماع كه به‌ترتيب در جلسات فردي و بعد از اتمام آخرين جلسه اجرا شد، مداخله گروهي ارزشيابي شد. بحث و نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج به‌دست آمده از پيش‌آزمون و پس‌آزمون مي‌توان گفت كه مداخله گروهي انجام شده بر يادگيري اهميت مصرف دارو در بيماران موثر واقع شده است.

Introduction: Medication adherence has an essential role in good clinical outcome in the treatment of chronic psychotic disorders such as schizophrenia, bipolar disorder, and major depressive disorder and prevents psychiatric readmission. Medication non-adherence is prevalent among more than fifty percent of patients with chronic psychotic disorders. If a patient stops taking the medicine, the risk of relapse will increase three or five times. The purpose of this article is to report a group work intervention of social work based on Liberman model with the psycho-educational approach to increase the adherence treatment in a psychiatric hospital in Tehran.. Case Description: To organize a group in a psychiatric hospital, a social work student followed these stages: needs assessment, writing a proposal for organizing a group, conducting interviews with potential members, doing a pretest, conducting group work sessions and doing a posttest to evaluate the intervention. During the needs assessment, the most eight common problems among patients in the ward were identified and patients’ non-inherence to treatment was selected as the first priority for the group work. Three sessions were conducted based on the community re-entry program. Due to the characteristics of patients in the ward, the psycho-educational approach was applied. Group intervention was evaluated using a pretest and posttest designed for the community re-entry program that was conducted in individual sessions and after the last session, respectively. Conclusions: According to the results from the pretest and posttest, this group intervention has been effective in learning the importance of treatment adherence in patients.