قلمرو اختيارات حاكم اسلامي از منظرآيت الله خويي

The Domain of Islamic Ruler's AuthorityAs viewed by Ayatollah Khoei

فقه سياسي شيعه تاكنون مراحل مختلفي را گذرانده است، به گونه اي كه مي توان ادعا كرد از غيبت امام زمان# تا عصر صفويه، «گزاره سياسي» و از آن زمان تا انقلاب اسلامي، «تيوري سياسي» و در آخرين مرحله خود، «نظام سياسي» را توليد كرده است. مقاله حاضر درصدد است بر اساس مبناي نظارت فقيه، آرا و انديشه هاي سياسي آيت الله خويي در باب قلمرو اختيارات حاكم اسلامي را با روش توصيفي تحليلي داده ها بررسي نمايد. ازجمله نتايج و يافته هاي تحقيق، مي توان به اين مطلب اشاره داشت كه افزون بر بيان قلمرو اختيارات فقيه در عصر غيبت در انديشه آيت الله خويي ، تكليف حكومت، سرنوشت حكومت و سياست را نيز تبيين كرد. ايشان با استفاده از عام بودن مفهوم «حسب»، تصدي فقيه را بر امور نظامي و لشكري (فرماندهي كل قوا) اثبات مي كند.

Shiite political fiqh has gone through various stages so far, so that it can be claimed that from the absence of the last infallible Imam (as) to the Safavid era, "a political proposition", from then until the Islamic Revolution, "a political theory" and in its last stage, "a political system" have been occurred respectively. It has been intended in present study to examine Ayatollah Khoi's political views on the realm of the powers of the Islamic ruler based on the supervision of the jurist, through a descriptive-analytical method. Among the results and findings of the research, it can be pointed out that in addition to expressing the scope of authority of the jurist in the era of absence in the mind of Ayatollah Khoei, the task of government, the fate of government and politics can also be explained. Using the general concept of "hisb", he proves the authority of the jurist over military and armed affairs (Commander-in-Chief of the Armed Forces).