موانع بكارگيري و توسعه مكانيزاسيون در باغ هاي زيتون شهرستان رودبار

زيتون يكي از مهم­ترين محصولات باغي استان گيلان و منبع درآمد حدود 2800 خانوار در شهرستان رودبار است كه توليد آن به جزء در مرحله داشت شامل آبياري و سمپاشي(سمپاشي 100 درصد و آبياري زير 15 درصد) به شيوه كاملا سنتي و با هزينه ­هاي بالا صورت مي­ گيرد.توليد سنتي ضمن كاهش كمي و كيفي محصول،افزايش هزينه ­هاي توليد، كاهش رقابت ­پذيري و در نتيجه كاهش درآمد كشاورزان را به دنبال دارد. پژوهش حاضر، به روش توصيفي- تحليلي به شناسايي موانع بكارگيري و توسعه مكانيزاسيون در باغ­ هاي زيتون شهرستان رودبار مي­پردازد. ابزار اصلي تحقيق مشاهده (بازديد از باغ ­هاي زيتون) و پرسشنامه­ اي محقق ­ساخته حاوي پنج بخش شامل ويژگي هاي فردي باغدار ،بخش اجتماعي ،بخش اطلاعاتي و ترويجي، بخش فني و بخش اقتصادي بوده است. جامعه آماري تحقيق شامل زيتون كاران شهرستان رودبار به تعداد 2800 نفر بوده است كه از اين تعداد 338 نفر به عنوان جامعه نمونه انتخاب و مورد مصاحبه قرارگرفتند و در نهايت 286 پرسنامه تاييد وداده هاي آن در نرم افزار SPSS نسخه 18 وارد شد و خروجي هاي توصيفي و استنباطي به دست آمد. به طور كلي، يافته­ هاي تحقيق حاكي از چشم انداز نامناسب شرايط مكانيزاسيون به ويژه از منظر ويژگي ­هاي فني و اقتصادي مي­ باشد و نتايج حاصل از تحليل عاملي، 6 مولفه شامل آموزشي-ترويجي،سرمايه انساني،نظام بهره­ برداري، اقتصادي، اجتماعي و فني را از جمله عوامل تاثير گذار بر مكانيزاسيون كشاورزي باغ­ هاي زيتون رودبار معرفي نموده است كه مي توانند نقش بازدارنده يا پيش برنده در اين زمينه داشته باشند و حدود 65 درصد از موضوع مورد بررسي را تبين مي ­نمايند.اصلاح تدريجي الگوي كشت و سامانه آبياري و پي­ريزي ساختار مناسب مكانيزاسيون به عنوان راهكارهاي كوتاه و بلندمدت پيشنهاد شده ­است.