تحليل اثرات كم آبي بر توليد انگور در نواحي روستايي شهرستان تاكستان

كاهش منابع آب در طي سال هاي اخير به صورت تهديدي جدي براي تاك داران مطرح شده است. اين مقاله با هدف بررسي نقش كاهش منابع بر فرايند توليد و عملكرد انگور در استفاده بهينه از آب انجام گرفته است. جامعه، آماري شامل كارشناسان، متخصصان جهاد كشاورزي و باغداران منطقه، كه در حدود 20000نفر گزارش شده است. N=20000i )). حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران n=243 برآورد شد. ميزان پايايي پرسش نامه ها به كمك ضريب آلفاي كرونباخ سنجيده شده است. در ادامه بر اساس روش تحليل عاملي به بررسي متغيرهاي مورد اشاره در مقاله و ارتباط آنها در زمينه كاهش منابع آب بر راندمان محصول پرداخته شد. در اين پژوهش، پنج عامل « كاهش دبي چاه هاي سنتي و افزايش دوره، آبرساني به گياه به بيش از يك ماه تا 45روز، كاهش كيفيت آب چاه ها به دليل افت شديد سطح آب هاي زير زميني، افزايش دما و تبخيرآب پس از تشكيل گل دهي به ويژه در تابستان ها، ديدگاه سنتي و نادرست كشاورزان در مورد ميزان آب مورد نياز گياه و نهايتا بروز تنش خشكي و شوري در مراحل حساسي از رشد گياه به عنوان عوامل برتر در تحليل عاملي به دست آمدند. تحليل عاملي يافته ها نشان داد كه پنج مولفه فوق در كل 64/415 درصد، از واريانس كاهش منابع آب در توليد انگور را تبيين كرده اند. با توجه به وضعيت آبياري باغات منطقه مورد مطالعه كه عمدتا از طريق غرقابي و بدون توجه به نياز واقعي تاك، انجام مي گيرد، با اصلاح روش مزبور، مي توان آب مصرفي را به حدود نصف كاهش داد. تاك داران، معمولا با كاهش تعداد دفعات آبياري با مشكل كم آبي، مبارزه مي كنند.