عنوان مقاله :
مقايسة اثربخشي روان درمانگري مثبت نگر گروهي و روان نمايشگري بر افزايش نگرش معنوي در زنان مبتلا به درد مزمن
عنوان به زبان ديگر :
Comparing the Effectiveness of Group Positive Psychotherapy and Psychodrama on Spiritual Attitude of Women with Chronic Pain
پديد آورندگان :
قطبي نژاد بهر آسماني، اورانوس دانشگاه عدالت - گروه روانشناسي , حسني راد، مرجان دانشگاه تهران - دانشكده روانشناسي و علوم تربيتي - گروه روانشناسي تربيتي و مشاوره
كليدواژه :
درد مزمن , روان درمانگري مثبت نگر , روان نمايشگري , نگرش معنوي
چكيده فارسي :
پژوهش حاضر با هدف مقايسة اثربخشي رواندرمانگري مثبتنگر گروهي و رواننمايشگري بر نگرش معنوي در زنان مبتلا به درد مزمن صورت پذيرفت. روش پژوهش شبه آزمايشي و جامعة آماري شامل كلية زنان داراي درد مزمن مراجعه كننده به كلينيكِ پارس رويالِ شهر تهران بود كه از ميان آنها 45 مراجعه كننده با روش نمونه گيري در دسترس به عنوان نمونة آماري برگزيده شده و به سه گروه 15 نفري تقسيم شدند. ابزار پژوهش شامل مقياس نگرش معنوي، پروتوكل روان درمانگري گروهي مثبت نگر و بستة درمانگري روان نمايشگري ميشد، و از روش آماري تحليل كوواريانس نيز براي تحليل داده ها بهره گرفته شد. يافته هاي پژوهش نشانگر اثرگذاري بيشتر روان درمانگري مثبت نگر گروهي نسبت به روان نمايشگري بر نگرش معنوي زنان مبتلا به درد مزمن بود (p<0/01). بر اساس نتايج حاصل از اين پژوهش، روان درمانگري مثبت نگر گروهي نسبت به روان نمايشگري مداخلة تاثيرگذارتري براي تقويت نگرش معنوي زنان مبتلا به درد مزمن در راستاي استفاده از راهكارهاي سازگارانه براي مقابله با رنج درد مزمن و در نتيجه بهبود كيفيت زندگي آنان مي باشد.
چكيده لاتين :
The aim of the present study was to compare the effectiveness of group positive psychotherapy and psychodrama on spiritual attitude of women with chronic pain. The study was a semi-experimental research with pre-test, post-test and follow-up design with control group, and the statistical population included all women suffering from chronic pain who visited Pars Royal Clinic in Tehran, from among whom a sample of 45 women were selected using convenience sampling method and were assigned to three groups of 15 people. Research tools included Spiritual Attitude Scale, Group Positive Psychotherapy Protocol and Therapeutic Psychodrama Package. For analyzing the data, analysis of covariance (ANCOVA) was utilized. Research findings indicated that group positive psychotherapy was more effective than psychodrama on improving the spiritual attitude of women suffering from chronic pain (p<0.01). Based on the results, compared to psychodrama, group positive psychotherapy is more effective on strenghtening the spiritual attitude of women with chronic pain in using adaptive strategies to cope with chronic pain and thereby improving their quality of life.
عنوان نشريه :
روانشناسي - انجمن ايراني روانشناسي