پيش بيني گرايش به طلاق بر اساس دلزدگي زناشويي و تحمل پريشاني با ميانجيگري احساس تنهايي در زنان متقاضي طلاق

Anticipation of ‌ divorce tendency based on marital Burnout and distress tolerance by the mediation of loneliness in female applicants for divorce

سابقه و هدف: پيچيدگي پديده طلاق و آمار رو به رشد آن در تمام جوامع حاكي از لزوم مطالعه همه جانبه عوامل زمينه ساز اين معضل اجتماعي است. پژوهش حاضر با هدف پيش بيني گرايش به طلاق بر اساس دلزدگي زناشويي و تحمل پريشاني با ميانجيگري احساس تنهايي در زنان متقاضي طلاق در شهر كرمانشاه، انجام گرفته است. مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر توصيفي-همبستگي بود كه در قالب تحليل رگرسيون و تحليل مسير انجام شد. جامعه مورد پژوهش كليه زنان متقاضي طلاق در شهر كرمانشاه بود كه از ميان آنها تعداد 100 نفر به عنوان نمونه و با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند . ابزار گردآوري اطلاعات در اين پژوهش عبارت بود از: مقياس دلزدگي زناشويي (MDS)، مقياس تحمل پريشاني هيجاني و مقياس احساس تنهايي اجتماعي عاطفي براي بزرگسالان (SELSA-S). دادههاي حاصل در سطح توصيفي با استفاده از ميانگين و انحراف استاندارد و در سطح استنباطي با استفاده از دو نرم افزار SPSS و AMOS تحليل شدند. يافته ها:تحليل داده ها نشان داد كه مقياسهاي دلزدگي زناشويي و تحمل پريشاني اثر مستقيمي بر احساس تنهايي داشته اند. رابطۀ احساس تنهايي با گرايش به طلاق به صورت مستقيم معنادار بوده و همچنين اثر غيرمستقيم دلزدگي زناشويي و تحمل پريشاني بر گرايش به طلاق به واسطه ي احساس تنهايي معنادار است. نتيجه گيري: با توجه به نتايج پژوهش مي‌توان با آموزش و مشاوره در زمينه بهبود دلزدگي زناشويي، تحمل پريشاني و احساس تنهايي در زنان متقاضي طلاق مانعي برابر گرايش به طلاق در ايشان ايجاد كرد.

Background: Divorce as one of the most determining factors in the disruption of the family as the most important social institution and the basis of society is of undeniable importance. The complexity and growing number of divorce in all societies highlights the need for the comprehensive investigation of the relevant underlying factors of this social dilemma. The present study aimed to explore the tendency for divorce based on marital burnout and tolerance of distress by the mediation of loneliness in female applicants for divorce in Kermanshah. methods: The method of the research was descriptive and correlational which was conducted in the form of regression analysis and path analysis. The study population included all women seeking divorce in Kermanshah out of whom 100 samples were selected through availability sampling and asked to respond to research instrument. The data collection instrument in this study included marital Burnout Scale (MDS), Emotional Distress Tolerance Scale, and Social-Affective Loneliness Scale for Adults (SELSA-S). The resulting data were analyzed using mean and standard deviation at descriptive level and using the correlation test and regression analysis and path analysis at inferential level to reveal the mediating role by SPSS an‎d Amos. Results: Data analysis results revealed that the scales of marital Burnout and distress tolerance have a direct effect on loneliness. Conclusion: As for the research results, the tendency for divorce among the applicants can be curbed through training and counseling concerning marital Burnout, tolerance of distress and loneliness in women.