عنوان مقاله :
بررسي اثر درماني تزريق داخل ضايعهي نيموديپين در بيماران مبتلا به ليشمانيوز جلدي مقاوم به يك دورهي درمان با آنتيموان داخل ضايعه
عنوان به زبان ديگر :
The Therapeutic Effects of Intralesional Injection of Nimodipine on the Treatment of Resistant Cases of Cutaneous Leishmaniasis
پديد آورندگان :
يزدان پناه، محمدجواد دانشگاه علوم پزشكي مشهد - مركز تحقيقات سالك جلدي , مشايخي، وحيد دانشگاه علوم پزشكي مشهد - مركز تحقيقات سالك جلدي , مروت دار، نگار دانشگاه علوم پزشكي مشهد - بيمارستان امام رضا (ع) , الياسي، سپيده دانشگاه علوم پزشكي مشهد - دانشكده ي پزشكي - گروه داروسازي , معمارزاده، زينب دانشگاه علوم پزشكي مشهد - دانشكده ي پزشكي - گروه پوست , پيشگوي، مرضيه دانشگاه علوم پزشكي مشهد - دانشكده ي پزشكي - گروه پوست
كليدواژه :
ليشمانيوز جلدي , نيموديپين , درمان
چكيده فارسي :
مقدمه: اين مطالعه، با هدف ارزيابي اثربخشي تزريق داخل ضايعهي نيموديپين در درمان مواردي از ليشمانيوز جلدي كه با يك دورهي درمان داخل ضايعه با گلوكانتيم شكست خورده بود، انجام شد.
روشها: در اين مطالعهي كارآزمايي باليني نيمه تجربي كه در سالهاي 97-1396 در درمانگاه تخصصي سالك دانشگاه علوم پزشكي مشهد انجام شد، جهت بيماراني كه درمان آنها با يك دورهي كامل تزريق داخل ضايعه با گلوكانتيم شكست خورده بود، تزريق داخل ضايعهي نيموديپين هفتهاي يك بار به مدت 6 هفته انجام شد.
يافتهها: 10 بيمار مورد بررسي قرار گرفتند كه ميانگين اندازهي ضايعات در اولين روز مراجعه 1/35 سانتيمتر و در هفتههاي 6-2 به ترتيب 1.35, 1.35, 1.33, 1.33 و 1.32 سانتيمتر بود. ميانگين اندازهي ضايعات يك ماه پس از پايان درمان نيز 1/32 سانتيمتر بود. ميزان تغيير سفتي ضايعات در 8 بيمار كمتر از 25 درصد بود و در 2 بيمار، از هفتهي چهارم به بعد، بين 50-25 درصد بود كه اين تغييرات معنيدار نبود.
نتيجهگيري: اندازه و ميزان سفتي ضايعات يك ماه پس از درمان در مقايسه با جلسهي اول درمان تفاوت معنيداري نداشت. ممكن است غلظت دارو يا انتخاب بيماران با شكست درمان در نتيجهي به دست آمده دخيل باشد كه بهتر است در مطالعات بعدي در نظر گرفته شود.
چكيده لاتين :
Background: In this study, we evaluated the efficacy of intralesional injection of nimodipine in treatment of
some cases of cutaneous leishmaniasis failed by a course of intralesional meglumine antimoniate (Glucantime).
Methods: This semi-experimental clinical trial study was done at the leishmaniasis research center of Mashhad
University of Medical Sciences, Mashhad, Iran, from 2017 to 2018. For the patients whom their treatment had
failed after a complete course of intralesional injection of meglumine antimoniate, intralesional injection of
nimodipine was administered once a week for 6 weeks.
Findings: Ten patients were assessed. The mean size of the lesions were 1.35 cm at the first day of treatment,
and became subsequently 1.35, 1.35, 1.33, 1.33, and 1.32 cm at the end of 2nd to 6th weeks of the treatment.
Moreover, one month after the end of the treatment, the mean size of the lesions was 1.32 cm. The induration
change of lesions was less than 25% for eight patients, and 25-50 percent for two other patients, after the fourth
week; these changes were not statistically significant.
Conclusion: There was no significant difference in size and induration of the lesions one month after the
treatment with nimodipine compared to the first session of treatment. The concentration of the drug, or the
selection of specific patients, may affect the results. This should be considered in the future studies.
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي اصفهان