سنجش ميزان خلاقيت شهري برمبناي شاخص هاي ايراني ‌اسلامي در كلان‌ شهر اصفهان با استفاده از مدل تصميم‌گيري چند شاخصة ويكور

Assessing the Degree of Urban Creativity based on Iranian-Islamic Indices in the Metropolis of Isfahan using the Multi-indicator Decision-making Model of VIKOR

طرح مسئله: در سال‌هاي اخير تلاش‌هاي گسترده‌اي براي شناسايي عوامل خلاقيت در شهرها صورت گرفته است؛ به نحوي كه امروزه خلاقيت در شهرها به موضوعي رقابتي مبدل شده است. هدف: اين پژوهش با هدف تبيين، شناسايي و سنجش شاخص‌ها و مؤلفه‌هاي شهر خلاق ايراني‌اسلامي در اصفهان انجام شده است. روش: روش پژوهش حاضر به‌لحاظ هدف، كاربردي و به‌لحاظ ماهيت، توصيفي‌تحليلي و شيوة گردآوري اطلاعات، اسنادي و با بهره‌گيري از روش پيمايش و ابزار پرسش‌نامه است. نتايج: داده‌هاي حاصل‌شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخة 23 تحليل و مناطق پانزده‌گانة شهر اصفهان با بهره‌گيري از مدل رتبه‌بندي ويكور در محيط GIS و با نرم‌افزار ARC GIS خوشه‌بندي شدند. 11 شاخص اصلي و 97 زيرشاخص براي سنجش روايي دروني و محتوايي (CVR و CVI) در اختيار 35 نفر از استادان، مديران و متخصصان حوزة شهري قرار گرفت كه درنهايت تعداد 13 زيرشاخص به دليل كسب‌نكردن بيشترين نمره حذف شد. جامعة آماري پژوهش، 120 نفر از كارشناسان حوزة معاونت فرهنگي‌اجتماعي و شهرسازي مناطق پانزده‌گانة شهر اصفهان بوده است. پس از تحليل‌هاي انجام‌شده مشخص شد تفاوت معناداري بين مناطق شمالي و جنوبي اصفهان در برخورداري از ميزان خلاقيت شهري وجود دارد. همچنين منطقة 3 با نمرة 0.9998، منطقة يك با نمرة 0.5377، منطقة 6 با نمرة 0.2429 و منطقة 5 با نمرة 0.1839، به ترتيب حائز كسب رتبه‌هاي برتر در ميزان خلاقيت شهري شدند. نوآوري: براساس نتايج به‌ دست‌ آمده، خروجي‌هاي خلاقيت شهري مناطق پانزده‌گانة اصفهان با شاخص‌هاي ايراني‌اسلامي شهر خلاق انطباق دارد.

In recent years, extensive efforts have been made to identify creativity factors in cities, so that today's creativity in cities has become the subject of competition. This research was carried out with the aim of explaining, identifying and assessing the indices and components of the Iranian-Islamic creative city in Isfahan. The research method was applied in terms of purpose and was descriptive-analytical in terms of nature. Data collection methods were documentation with using survey method and a questionnaire tool. The obtained data were analyzed using SPSS 23 software. Fifteen regions of Isfahan were clustered using the VIKOR ranking model and ARC GIS software. To assess internal and content validity (CVR and CVI), 11 main and 97 sub-indicators were evaluated by 35 faculty members, managers and urban experts. Subsequently, 13 sub-indicators were excluded due to lack of maximum score. The statistical population of the study was 120 experts from the field of social and urban cultural affairs of the 15 zones of Isfahan. After analyzing the data, it was found that there was a significant difference between the northern and southern regions of Isfahan city in terms of urban creativity. Also, the results showed that area 3 with score 0.9998, area one with score 0.5377, area 6 with a score of 0.2429, and area 5 with a score of 0.1839 earned the highest rank in urban creativity. Based on the results, the urban creativity outcomes of the fifteen regions of Isfahan are consistent with the Iranian-Islamic Indicators of the creative city.