امكان‌سنجي استفاده از آب‌هاي نامتعارف (پساب شهري) در كشاورزي با استفاده از فرآيند تحليل سلسله مراتبي (AHP)

استفاده‌ي مفيد از منابع آب نامتعارف براي كشاورزي پايدار با در نظر گرفتن مجموعه‌ي اثرات زيست‌محيطي و بازده اقتصادي فرآيندي است چند معياره كه تصميم‌گيري در مورد آن، بر اساس ارزش هريك از معيارها صورت مي‌پذيرد. در اين پژوهش پس از گردآوري منابع مرتبط و استخراج معيارهاي تصميم‌گيري در رابطه با استفاده از پساب در كشاورزي، ساختار سلسله مراتبي بر مبناي دو عامل فني اقتصادي و زيست‌محيطي تهيه و با استفاده از تحليل سلسله مراتبي در محيط نرم‌افزار GIS، امكان‌سنجي استفاده از پساب براي كشت 10 گياه زراعي رايج در استان گلستان انجام شد. معيارهاي فراهمي آب آبياري، فاصله فني اقتصادي از خروجي تصفيه‌خانه و مطلوبيت اراضي براي كشت گونه از زير‌معيارهاي فني اقتصادي و كيفيت آب آّبياري، خاك، گياه و آسيب‌پذيري آبخوان از معيارهاي زيست محيطي اين ساختار هستند. همچنين پارامترهاي شيب، توپوگرافي، كاربري اراضي، عمق خاك و فاصله‌ي مجاز فني به عنوان عوامل محدود‌كننده در نظر گرفته شد. معيارهاي تصميم گيري و عوامل ايجاد محدوديت بر اساس مطالعات صورت گرفته در زمينه استفاده از پساب در كشاورزي در نظر گرفته شده و بر اساس نظرات كارشناسان تعيين ارزش و آناليز حساسيت گرديد. نتايج اين امكان‌سنجي كه با استفاده از داده‌هاي مرتبط با تصفيه‌خانه فاضلاب كردكوي نشان داد، علي رغم پايين بودن ميزان مطلوبيت كشت تمامي گياهان به دليل عدم مطلوبيت پارامتر‌هايي چون نيترات، آلودگي ميكروبي و آسيب پذيري آبخوان كه داراي بالاترين ميزان حساسيت و وزن نسبي بودند، دو گياه پنبه و كلزا از بين 10 گياه رايج زراعي در منطقه، بالاترين مطلوبيت كشت با پساب را در منطقه‌ي تحت پوشش تصفيه‌خانه كسب كردند.