بررسي عدم قطعيت گروهي مدل‌هاي گردش عمومي جو در شبيه‌سازي داده‌هاي هواشناسي (مطالعه موردي ايستگاه سينوپتيك رشت)

يكي از معتبرترين روش‌ها براي ارزيابي اثرات پديده تغيير اقليم استفاده از متغيرهاي اقليمي شبيه‌سازي‌شده توسط مدل‌هاي گردش عمومي جو (AOGCM) است ولي اين شبيه‌سازي‌ها داراي عدم قطعيت مي‌باشند. چشم‌پوشي از عدم قطعيت‌هاي مرتبط با تغيير اقليم در تحقيقات، از اعتبار نتايج كاسته و منجر به اعمال نتايج غيرواقعي و غيركاربردي خواهد شد. در اين پژوهش ابتدا داده‌هاي دما، بارش و تابش شبيه‌سازي‌شده توسط 5 مدل HADCM3، NCCCSM، NCCCSM، INCM3، GFCM21 و MPEH5 در ايستگاه سينوپتيك رشت بر اساس سناريوهاي انتشار A1B، A2 و B1 به روش آماري ريزمقياس شدند. ارزيابي كارايي مدل‌ها به‌صورت منفرد و گروهي با استفاده از آماره‌هاي خطا سنجي انجام شد. همچنين عدم قطعيت هر يك از مدل‌هاي گردش عمومي جو و سناريوهاي انتشار به روش وزن دهي بررسي شد. نتايج آزمون آماره‌هاي محاسبه‌شده براي هر يك از مدل‌ها به‌صورت منفرد نشان داد مدل INCM3 در سناريوي A1B براي شبيه‌سازي بارش، مدل NCCCSM در سناريوي A1B براي شبيه‌سازي تابش و GFCM21 تحت سناريوي B1 براي شبيه‌سازي دماي كمينه و مدل HADCM3 در سناريوي A1B براي شبيه‌سازي دماي بيشينه بيشترين كارايي را در شبيه‌سازي داشته‌اند. نتايج اجراي گروهي مدل‌ها نشان داد كه در برنامه‌ريزي آتي مي‌توان از تركيب گروهي مدل‌ها با عدم قطعيت كمتر و دقت بيشتري پارامترهاي اقليمي را شبيه‌سازي كرد. به‌منظور انتخاب سناريوي برتر بر اساس اجراي گروهي مدل‌ها مشاهده شد بيشترين مطابقت داده‌هاي بارش شبيه‌سازي‌شده با داده‌هاي واقعي بر مبناي سناريوي B1، براي داده‌هاي تابش بر مبناي سناريوي A1B و دماي كمينه و بيشينه بر مبناي سناريوي B1 مي‌باشد.