پيش بيني تعهد زناشويي بر اساس نيازهاي بنيادين روان‌شناختي و صميميت با واسطه‌گري تمايزيافتگي خود

Predicting marital commitment based on basic psychological needs and intimacy with mediation of self-differentiation

هدف: هدف پژوهش پيش بيني تعهد زناشويي بر اساس نيازهاي بنيادين روان­شناختي و صميميت با واسطه‌گري تمايزيافتگي خود بود. روش: روش پژوهش همبستگي و جامعه آماري زنان و مردان متأهل مراجعه كننده به مراكز مشاوره و روان­شناختي شهر تهران در سال 1397 به‌تعداد 8900 نفر بود. از ميان آن‌ها به روش نمونه‌گيري تصادفي، از منطقه 2 آواي رهايي، پندار نيك، وارش، فهم و رايا، از منطقه 5 تفكر، بهار زندگي، راه نور، آرامش و صادقيه، از منطقه 7 مهرداد، راه نو، كاوش نوين، رهايي و ايران انديش، از منطقه 12 رفاه، نورسعادت، حمايت، فصل نو و همراهان و هستي و از منطقه 16، 403 اميدنو، بعثت، حامي و معراج، 248 زن و 155 مرد متأهل طبق نظر كلاين (2016) با توجه به نسبت 10 تا 20 آزمودني به ازاي هر متغير و احتمال ريزش نمونه، انتخاب شد. ابزار پژوهش پرسشنامه تعهد زناشويي ساخته آدامز و جونز (1997)، ارضاي نيازهاي بنيادين عمومي گنيه (2003)، صميميت واكر و تامپسون 1983 و تمايزيافتگي خودِ اِسكورن و اِسميت (2003) بود. پس از حذف 2 پرسشنامه مخدوش و 1 داده پرت، براي تحليل داده‌ها از روش الگويابي معادله‌هاي ساختاري استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه بين صميميت و تعهد زناشويي ضريب مسير كل (0/027=P=0/001 ،β) و ضريب مسير غيرمستقيم (0/126=P=0/002 ،β) مثبت است و بين نيازهاي بنيادين روان­شناختي و تعهد زناشويي ضريب مسير كل (0/087=P=0/001 ،β) و ضريب مسير غيرمستقيم (0/186=P=0/001 ،β) نيز مثبت است. نتيجه‌گيري: پيشنهاد مي‌شود در مراكز مشاوره و روان­شناختي آموزش‌هايي را جهت نحوه ارضاي نيازهاي بنيادين همسر و افزايش صميميت زناشويي به افرا متأهل ارائه و نيز بر سنجش سطح تمايزيافتگي زوج ­ها و ترميم آن تمركز كنند.

Aim: The purpose of this study was to predict marital commitment based on basic psychological needs and intimacy with mediation of self-differentiation. Methods: Method was correlation and the statistical population included married women and men referred to counseling and psychological centers of Tehran City in 2018. Among them, using random sampling method, from District Two; Avaye Rahayee Pendare Nick, Varesh, Fahm va Raya, from District Five; Tafakor, Bahare Zendegi, Rahe Noor, Aramesh and sadeghiyeh, from District Seven; Mehrdad, Rahe No, Kavoshe Novin, Rahayee an‎d Iran Andish, from District 12 Refah, Nure Saa’dat, Hemayat, Fasle No and Hamrahan va Hasti and from District 16; Omid, Be’sat, Hami and Me’raj, 248 Women and 155 Married according to Klein (2016) with a Ratio of 10 up to 20 subjects were selected for each variable and probability of sample dropout. Tools were Marital Commitment Inventory (Adams & Jones, 1997); Basic Needs Satisfaction in General Scale (Gagne, 2003); Intimacy Scale (Walker & Thompson, 1983) and Differentiation of Self Inventory (Skowron & Schmitt, 2003). After excluding two distorted questionnaires and one outlier data, data were analyzed by structural equation modeling. Results: In the present study, the total path coefficient between marital intimacy and marital commitment was positive and significant (β=0.027, P=0.001). The total path coefficient between basic psychological needs and marital commitment was also positive and significant (β=0.087, P=0.001). The indirect path coefficient between marital intimacy and marital commitment (P=0.002, β=0.126) and the indirect path coefficient between basic psychological needs and marital commitment (P=0.001, β=0.186) were positive and significant. Conclusion: Based on the findings, it is suggested that counseling and psychological centers provide trainings for married couples how to satisfy their spouses' basic needs and ways to increase marital intimacy. It is also suggested to focus on measuring couple’s level of differentiation and its recovery.