رابطه صفات شخصيت و رضايت زناشويي بر اساس نقش ميانجي گر جهت گيري مذهبي

The relationship between personality traits and marital satisfaction based on the mediation role of religious orientation

هدف: هدف پژوهش تعيين رابطه صفات شخصيت و رضايت زناشويي بر اساس نقش ميانجي گر جهت­ گيري مذهبي بود. روش: روش پژوهش همبستگي و جامعه آماري تمام معلّمان زن و مرد متأهل شاغل در مدارس متوسطه اول و دوم منطقه 6 آموزش و پرورش شهر تهران در سال تحصيلي 98-1397 به تعداد 4080 نفر بود. به روش نمونه ­برداري تصادفي از شمال، جنوب، شرق، غرب و مركز منطقه 6 تعداد 28 مدرسه و بر اساس پيشنهاد كلاين (2016)، 304 نفر از ميان معلمان داوطلب انتخاب و از پرسشنامه پنج عاملي نئو كاستا و مك­كري (1989)، جهت‌گيري مذهبي آلپورت و راس 1967 و مقياس زناشويي اِنريچ اولسون، فورنير و دروچمن 1983 براي جمع ­آوري داده ­ها استفاده شد. پس از حذف 10 پرسشنامه مخدوش و 3 داده پرت، داده­ ها با استفاده از روش تحليل مسير تحليل شد. يافته­ ها: نتايج نشان داد كه ضريب مسير جهت‌گيري مذهبي دروني با رضايت زناشويي مثبت (0/364=P=0/001 ،β)، ضريب مسير غيرمستقيم رضايت زناشويي با روان ­رنجورخويي منفي (0/112=P=0/001 ،β) و با وظيفه‌شناسي (0/111=P=0/001 ،β) و توافق پذيري (0/055=P=0/001 ،β) مثبت است. نتيجه­ گيري: از آنجا كه صفات شخصيتي به­‌عنوان پيش آمادگي‌­هايي كه افراد با خود در روابط زناشويي وارد مي­‌كنند؛ مي ­تواند بر سازه­ هاي ميانجي گر از جمله جهت­ گيري مذهبي افراد در برخورد با مشكلات زناشويي اثرگذار باشد؛ بنابراين پيشنهاد مي­ شود كه روان درمان گران و متخصصان خانواده با تقويت جهت ­گيري مذهبي دروني، روابط و رضايت زناشويي را بهبود بخشند.

Aim: Aim of this study was to determine the relationship between personality traits and marital satisfaction based on the mediation role of religious orientation. Methods: Method was descriptive-correlational and statistical population included all 4080 male and female married teachers of guidance and high schools in District Six of Tehran Education, in 2018-2019. Using random sampling 28 schools were selected from the North, South, West and East of District Six. In addition, according to Klein's (2016) suggestion, 304 volunteer teachers were selected, as well. Tools: Tools were NEO-Five Factor Inventory of Costa and McCrae (1989); Religious Orientation Questionnaire of Allport and Ross (1967) and ENRICH Marital Satisfaction Scale of Olson, Fournier and Druckman (1983). After deleting 10 distorted questionnaires and 3 outliers, path analysis has been used. Results: In this study, the path coefficient between internal religious orientation and marital satisfaction was positive (β=0.364, P=0.001). The indirect path coefficient of marital satisfaction and neuroticism factor was negative (β=-0.112, P=0.001) and with factors of conscientiousness (β=0.111, P=0.001) and agreeableness (β=0.055, P=0.001) were positive. Conclusion: Personality traits, as the preconceived forms of engagement by individuals in marital relationships, affect the mediating structures, including the religious orientation of individuals that is dealing with marital problems. Therefore, it is suggested that family therapists with strengthening couple’s internal religious orientation, improve their marital satisfaction and marital affairs