الگوي ساختاري تعهد زناشويي بر اساس باورهاي ارتباطي زناشويي، درگيري عاطفي و انتقاد در خانواده: نقش ميانجي گر صميميت زناشويي

Structural model of marital commitment based on marital communication beliefs, emotional involvement, and criticism in the family with mediating role of marital intimacy

هدف: هدف پژوهش تعيين الگوي ساختاري تعهد زناشويي بر اساس باورهاي ارتباطي زناشويي و درگيري عاطفي و انتقاد در خانواده با نقش ميانجي­ گر صميميت زناشويي بود. روش: روش پژوهش همبستگي و جامعه آماري، شامل همه افراد متأهل مراجعه‌ كننده به مراكز مشاوره شهر تهران در سال 1397 بالغ بر 746 نفر بود. بر اساس نرم ‌افزار سمپل پاور، تعداد 196 زن و 154 مرد متأهل در مجموع 350 نفر به‌صورت در دسترس 5 مركز مشاوره ماد، بهراز، آناهيتا، طليعه و مهرپاد از مناطق 1، 2 و 5 تهران انتخاب شد. ابزار پژوهش پرسشنامه‌هاي تعهد زناشويي آدام و جونز 1997، باورهاي ارتباطي زناشويي ايدلسون و اپشتين 1982، درگيري عاطفي و انتقاد در خانواده شيلدس، فرانكس، هارپ، مك دانيل و كمپل 1994و صميميت باگاروزي (2001) بود. داده‌ها با استفاده از روش ‌معادلات ‌ساختاري تحليل شد. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد كه صميميت زناشويي با درگيري عاطفي (0/23-=P=0/009 ،β)، با انتقادهاي دريافتي (0/13-=P=0/012 ،β) و باورهاي ارتباطي (0/28-=P=0/006 ،β)، همچنين تعهد زناشويي با درگيري عاطفي (0/76=P=0/001 ،β)، با انتقادهاي دريافتي (0/30=P=0/009 ،β) و باورهاي ارتباطي (0/44=P=0/006 ،β) و نيز صميميت زناشويي و تعهد زناشويي (0/48=P=0/001 ،β) رابطه مستقيم دارند و باورهاي ارتباطي، درگيري عاطفي و انتقاد در خانواده و صميميت زناشويي مي‌توانند 48 درصد واريانس تعهد زناشويي را پيش بيني كنند. نتيجه‌گيري: به مشاوران حوزه خانواده پيشنهاد مي‌شود كه براي بهبود روابط زوج‌ها و انسجام خانواده در مشاوره‌هاي پيش و پس از ازدواج بر ايجاد و خَلق تعاملات آگاهانه، متعهدانه و صميمانه بين زوج‌ها متمركز شوند.

Aim: Aim of this research was to determine the structural model of marital commitment based on marital communication beliefs, emotional involvement, and criticism in the family with the mediating role of marital intimacy. Method: Method was descriptive-correlational and the statistical population consisted all of 746 married clients referred to Tehran counseling centers in 2018. According to Sample Power software, 350 subjects (196 women and 154 men) with convenient sampling method in five councelling centers of Mad, Behraz, Anahita and Talieh and Mehrpad, from districts One, Two and Five were selected. Instruments were Adam and Jones (1997) Marital Commitment Questionnaires, Edelson and Epstein (1982) Marital Communication Beliefs, Shields, Franks, Harp, McDaniel & Campbell (1994) Family Emotional involvement and Criticism Scale, and Bagarozi (2001) Marital Intimacy. Data were analyzed using structural equation modeling. Results: The findings showed a direct and significant relationship between marital intimacy with emotional involvement (β= -0.23, P= 0.009), received criticism (β= -0.13, P= 0.012), and communication beliefs (β=-0.28, P= 0.006). They also revealed a direct and significant relationship between marital commitment with emotional involvement (β= 0.76, P= 0.001), received criticism (β= 0.30, P= 0.009), and communication beliefs (β= 0.44, P= 0.006). The same relationship was also found between marital intimacy and marital commitment (β= 0.48, P= 0.001). Besides, marital communication beliefs, family emotional involvement and criticism, and marital intimacy can predict 48% of the variance in the marital commitment. Conclusion: Family counselors are recommended to further focus on pre- and post-marriage counseling to improve couples' relationships and family solidity in creating and developing concious, committed, and intimate interactions..