رويكرد انتقادي و نقش آن در حسابداري

سيستم‌هاي حسابداري در بستر سازمان، بيشتر از اينكه پديده‌اي تكنيكي باشند، ريشه در پديده‌هاي اجتماعي دارند و از همين طريق نيز بايد درك شوند. به منظور درك سيستم هاي حسابداري به عنوان يك پديده اجتماعي بايستي تغيير بزرگي در رويكردها و ديدگاه هايي كه تاكنون از آن ها استفاده شده است اتفاق بيفتد. يكي از رويكردهايي كه جهت درك اين پديده در بستر اجتماعي به كار مي‌آيد، رويكرد انتقادي است. در اين پژوهش با استفاده از روش شناخت تاريخي در چارچوب مطالعات كتابخانه اي، سعي شده است با معرفي كاربرد رويكرد انتقادي در حسابداري، گامي جهت استفاده بيش تر اين رويكرد در پژوهش‌هاي حسابداري فراهم آيد. به همين منظور در ابتدا مباني فلسفي رويكرد انتقادي و حسابداري انتقادي بيان شده و پس از آن نمونه‌هايي از پيشينه پژوهش در زمينه حسابداري انتقادي ذكر و در گروه هاي حسابداري مديريت انتقادي، مباني فلسفي حسابداري انتقادي، مسئوليت اجتماعي در حسابداري و نقد حسابداري اثباتي دسته بندي شده اند. نكته اصلي كه در اين پژوهش‌ها قابل بيان است نظري بودن آن‌هاست و در كمتر موردي اين پژوهش‌ها در عمل مورد استفاده قرار گرفته است. به علاوه، بر اساس پژوهش هاي انجام شده در اين زمينه و همچنين مباني نظري موجود در رابطه با تئوري انتقادي، مباني فلسفي حسابداري انتقادي بيان گرديده است.