راهكارهاي حفظ تعادل در ورزشكاران مبتلا به بي‌ ثباتي مزمن مچ پا، كوپر و ورزشكاران سالم حين ايستادن تك‌ پا

Balance strategies in athletes with chronic ankle instability, Coper and healthy athletes while standing on one leg

اسپرين مچ پا يكي از شايع‌­ترين آسيب‌­هاي اندام تحتاني است. بيشتر از 70 درصد افراد كه دچار اسپرين مچ پا شده‌­اند، به بي­‌ثباتي مزمن مچ پا مبتلا مي­‌شوند. با وجود اين، بعضي از افراد با اين آسيب به­‌خوبي سازگار مي‌­شوند (افراد گروه كوپر) و بي‌­ثباتي مزمن مچ پا را تجربه نمي‌­كنند. هدف از پژوهش حاضر مقايسۀ ميزان فعاليت الكتروميوگرافي عضلات درگير در راهكارهايحفظ تعادل حين ايستادن تك­پا بين ورزشكاران با بي­‌ثباتي مزمن مچ پا، كوپر و سالم است. 13 ورزشكار مبتلا به بي‌­ثباتي مزمن مچ پا، 10 ورزشكار كوپر و 11 ورزشكار سالم در اين تحقيق مشاركت داشتند. هر شركت‌­كننده به‌­مدت 20 ثانيه تعادل تك‌­پاي خود را روي سطوح 3 و 12 دستگاه تعادلي بايودكس حفظ مي‌­كرد و فعاليت الكتريكي عضلات با دستگاه الكتروميوگرافي در اين مدت ثبت مي‌­شد. نتايج نشان داد كه فعاليت افراد با بي‌­ثباتي مزمن مچ پا در مقايسه با افراد سالم در عضلات دوقلو داخلي و راست‌­راني (0/05p≤)، در مقايسه با گروه كوپر كاهش يافت كه فعاليت عضلات درشت­‌ني قدامي، دوقلو داخلي و راست­‌شكمي (0/05p≤) آنها كاهش يافته بود. افراد با بي­‌ثباتي مزمن مچ پا كاهش فعاليت عضلات ناحيۀ ديستال و پروگزيمال را در طول ايستادن تك‌­پا نشان دادند و نمي‌­توان با قطعيت بيان كرد كه كدام راهكار در اين افراد بيشتر در حفظ تعادل در حالت ايستادن تك‌­پا نقش دارد.

Ankle sprain is one of the most commonly damaged lower extremities. More than 70% of people with ankle sprain experience chronic ankle instability. However, some people are well adapted to this damage (Coper people) and do not suffer from chronic ankle instability. The aim of this study was to compare EMG activity of the selected involved muscles in balance control strategies in athletes with chronic ankle instability, coper and healthy athletes during one leg standing. 11 noninjured controls and 13 participants with CAI and 10 ankle sprain ‘copers’ participated in this study. Each participant for 20 seconds maintained their single-foot balance on the 3rd and 12th balance points of Biodex, and EMG activity of the muscles was recorded by the electromyography device during this period.The significance level for all analyses was set as p≤0/05. The results showed Tibialis Anterior, Gastrocnemius and rectus abdominal in the participants with CAI had significantly lower levels of activity than coper group and rectus femoris and Gastrocnemius muscle activity in the participants with CAI had significantly lower levels of activity than control group (p≤0/05). Increasing muscle activity in the Coper group can be due to compensatory mechanisms, which results in greater stability of the trunk and ankle set.