بررسي تحريم هاي بين المللي از منظر حقوق بين‌الملل (مطالعه موردي تحريم هاي ايران)

فاقد عنوان لاتين

تحريم يكي از ابزارهاي مهم پيشبرد سياست خارجي قدرت هاي بزرگ و نهادهاي بين المللي است يكي از كشورهاي كه هدف تحريم هاي ناعادلانه سازمان هاي بين المللي و نيز كشور آنريكا بوده است ايران است بي شك يكي از مهم ترين جنبه هاي بررسي تحريم هاي بين المللي از نظر حقوق بين الملل است هدف اين مقاله بررسي تحريم هاي بين المللي است هدف اين مقاله بررسي تحريم هاي بين المللي عليه ايران از منظر حقوق بين الملل است سوال اصلي مقاله اين است كه ديدگاه حقوق بين الملل درباره اعمال تحريم هاي يك جانبه و چند جانبه عليه كشورهاي ثالث چيست و در چه مواردي آن را جايز دانسته است روش اين مقاله توصيفي تحليلي است روش گردآوري داده هاي كتابخانه اي خواهد بود. نتايج مقاله نشان مي دهد كه تحريم كه از گذشته يكي از ابزارهاي سياست خارجي بوده با ايجاد سازمان هاي بين المللي و نهادينه شدن روابط بين الملل به صورت اقدامي جمعي و در راستاي نيل به منافع جمعي درآمده است چنان كه در منشور ملل متحد پيش بيني شده است كه شوراي امنيت پس از احراز وضعيت تهديد يا نقض صلح يا عمل تجاوز مي تواند چنين تصميم هايي اتحاذ كند ماده 41 منشور ملل متحد اين اقدامات را شامل متوقف ساختن تمام يا قسمتي از روابط اقتصادي برشمرده است از اين رو با نهادين شدن اين ساز و كار به عنوان يكي از ابزارهاي ضمانت بخشيدن به تعهدات بين المللي در قالب فصل هفتم منشور ملل متحد تداوم اعمال آن از جانب دولت ها چه به صورت فردي يا مشترك با ترديدهاي جدي مواجه شده است.

فاقد چكيده لاتين