بررسي فقهي و حقوقي كاربردهاي تصويربرداري ماهواره‌اي در توسعه پايدار جغرافيايي با تأكيد بر موضوع مسئوليت حقوقي

فاقد عنوان لاتين

سنجش از دور فرايندي است كه مي‌توان از راه دور اطلاعاتي را از طريق ماهواره‌هاي ارسال شده به فضا استخراج كرد.طراحان نقشه با اطلاعات به دست آمده ميتوانند نقشه‌هايي تهيه كنند و اين نقشه‌ها مبناي برنامه‌ريزي براي توسعه پايداردر مناطق جغرافيايي قرار مي‌گيرد.ولي گاهي اين اطلاعات غلط بوده يا به دليل اهمال و سهل‌انگاري و گاهي عمدي و آگاهانه ممكن است در ورود اطلاعات، اشتباه وارد شده و افراد مصرف كننده را دچار حادثه و ضرر بسياري كند.هدف اين مقاله بررسي مبناي فقهي و حقوقي مسئوليت اين طراحان و افراد درگير در اين حوزه است. با توجه به اين مسئله سؤال اصلي مقاله حاضر اين است كه آيا مباني موجود در قانون داخلي و منابع فقهي جوابگوي دعاوي طرح شده است يا خير؟روش اين مقاله توصيفي تحليلي است.فرضيه‌اي را كه مقاله براي پاسخگويي به سؤال اصلي درصدد بررسي آن است اين است كه به نظر مي‌رسد با توجه به چند مرحله‌اي بودن استخراج اطلاعات در سنجش از دور و وجودروابط مختلف در اين فرايند نمي‌توان قائل به مبنايي واحد در روابط مختلف اين حوزه شد.لذا با قبول چند مبنايي از متضرر به نحو احسن حمايت مي‌شود. نتايج مقاله نشان مي‌دهد كه تصويربرداري ماهواره‌اي در توسعه پايدار جغرافيايي به ويژه درحوزه حفاظت از محيط زيست ابزاري بسيار كارآمد است؛اما اطلاعات حاصل از اين منبع در صورت غيردقيق بودن وتجزيه و تحليل ناقص مبناي طرحها و اقدامات مخرب براي توسعه پايدار مي شوند كه اين بعد از موضوع ضرورت مسئوليت حقوقي و بررسي فقهي و حقوقي كاربردهاي تصويربرداري ماهواره‌اي درتوسعه پايدارجغرافيايي رابرجسته مي نمايد.

فاقد چكيده لاتين