رابطه اشتغال‌زايي ناشي از فعاليت‌هاي دامداري و ابعاد مختلف توسعه روستايي در دهستان رستم آباد شمالي رودبار

فاقد عنوان لاتين

در سرزمين ايران و زندگي روستايي، دام همواره حايز اهميت فراوان و نيز از اركان اصلي اقتصادي به شمار مي‌رفته است. دامداري در مجموع فعاليت‌هاي كشاورزي استان گيلان، جايگاه محقري را به خود اختصاص داده است، با اين همه يار و ياور و معين ضروري كشاورزي به حساب مي آيد، ياوري كه نيروي شخم و امكان حمل و نقل و كودي موثر را در اختيار كشاورزان قرار مي دهد و گذشته از همه، در شمار بسياري از بخش هاي كوهستاني، عمده ترين فعاليت‌ها و منبع اصلي درآمد محسوب مي شود. سوال اصلي مقاله حاضر اين است كه آيا اشتغال‌زايي ناشي از فعاليت هاي دامداري، توسعه روستايي را در ابعاد مختلف آن امكان پذير مي سازد؟ اين پژوهش به طريق ميداني و كتابخانه‌اي انجام ‌گرفته است. در روش ميداني از پرسشنامه، مصاحبه چهره به چهره، مشاهده و عكس بهره‌گيري شده است. نتايج مقاله نشان مي دهد كه ضريب همبستگي (R) بين دو متغيير جايگاه اقتصاد معيشتي مبتني بر فعاليت هاي دامداري و توجيه پذير بودن در توسعه روستايي 0/80 و ضريب تعيين كنندگي R2) 0/64)به دست آمدند يعني 64 درصد از تغييرات توسعه روستايي مبتني بر توجيه پذير بودن جايگاه اقتصاد معيشتي در آن است و 36 درصد عوامل ديگر (تغييرهاي غيرقابل كنترل) دخيل هستند از آنجايي كه p. value برابر 0/00 شده است.

فاقد چكيده لاتين