كليدواژه :
قابليت شبكه‌اي , ارائه خدمات يكپارچه , شبكه‌هاي بين سازماني , دولت ديجيتال , پنجره واحد
چكيده فارسي :
هدف: در عصر حاضر، شبكه‌سازي و همكاري بين سازمان‌هاي دولتي، عامل مهمي براي ارائه خدمات يكپارچه است كه در واقع باعث مي‌شود كه ارزش عمومي و طراحي سرويس از ديدگاه شهروندان ايجاد شود. براي اين منظور، سازمان‌هاي دولتي به قابليت جديدي با عنوان قابليت شبكه‌اي نياز دارند. هدف اين پژوهش، مدل‌سازي فرايند شكل‌گيري قابليت شبكه‌اي در سازمان‌هاي دولتي فعال در پنجره واحد تجاري ايران است.
روش: در اجراي اين پژوهش كيفي، از نظريه برخاسته از داده با روش اشتراوس و كوربين استفاده شده و به‌منظور تحليل داده‌هاي به‌دست‌آمده از مصاحبه‌ها، مستندها و صورت‌جلسه‌هاي پروژه پنجره واحد تجاري، كدگذاري سه‌مرحله‌اي باز، محوري و انتخابي انجام شده است.
يافته‌ها: در اين پژوهش براي شكل‌گيري قابليت شبكه‌اي 35 مفهوم، 13 مقوله فرعي و 6 مقوله اصلي شناسايي شدند كه در 5 سطح تحليل، شامل سطوح شبكه، محيط، بين سازماني، تكنولوژيكي و سازماني دسته‌بندي شده‌اند. در انتها، 5 گام اجرايي براي شكل‌گيري قابليت شبكه‌اي و 6 فرضيه اصلي و 12 فرضيه فرعي براي اجراي پژوهش‌هاي آتي پيشنهاد شد.
نتيجه‌گيري: مدل نظري پيشنهادي نشان مي‌دهد كه انگيزه‌هاي دروني و بيروني شرايط علّي ايجاد قابليت شبكه‌اي بوده و ابعاد توسعه قابليت شبكه‌اي در سازمان‌هاي دولتي نيز هم دربردانده قابليت‌هاي دروني و هم قابليت‌هاي بين سازماني هستند. شرايط محيطي دور و نزديك جزء شرايط زمينه‌اي اثرگذار بر توسعه قابليت شبكه‌اي بوده است. همچنين ويژگي حاكميت شبكه و معماري فناوري اطلاعات شبكه جزء شرايط مداخله‌گر مؤثر بر توسعه قابليت شبكه‌اي است. بر اساس مدل نظري پيشنهادي، در سطح بلوغ سازمان‌هاي ايراني، سازوكار‌ها عبارت‌اند از ادغام و تعامل‌پذيري پويا و راهبردها نيز عبارت‌اند از ارتباط‌ها و همكاري. در نهايت پيامدهاي حاصل از توسعه قابليت شبكه‌اي سازمان شامل ايجاد مزايا براي شهروندان، سازمان‌ها و متوليان شبكه هستند.
چكيده لاتين :
Objective: In the present era, networking between government agencies has become an important factor in delivering integrated services that actually create public value and service design from the citizens' point of view. To this end, government agencies need a new capability called network capability. The purpose of this study is to model the process of forming network capabilities in government agencies active in the Iranian single window.
Methods: In this qualitative study, grounded theory was used based on Strauss and Corbin method and in order to analyze the data obtained from interviews, documentation, and minutes of the single window project, a three-stage open, axial and selective coding method was used.
Results: In this study, 35 concepts, 13 subcategories and 6 main categories were identified to form the network capability, which were classified into five levels of analysis including network, environment, inter-organizational, technological and organizational levels. In addition, five steps were proposed to form the network capability as well as six main hypotheses and twelve sub-hypotheses for future research.
Conclusion: The proposed theoretical model shows that internal and external motivations are the causal conditions for building network capability and the dimensions of network capability in government organizations include both internal capabilities and interorganizational capabilities. Macro and micro environmental conditions have been one of the influential underlying conditions for network capability development. Also, the characteristics of network governance and network information technology architecture are among the intervening conditions affecting the development of network capability. According to the proposed theoretical model, at the maturity level of Iranian organizational mechanisms are: integration and dynamic interoperability and strategies are communication and cooperation. Finally, the implications of developing network capability for network governers, organizations, and policymakers have been proposed.
