شناسايي مهم‌ترين مسائل گردشگري شهر اصفهان

گردشگري شهري يكي از رايج‌ترين و درآمدزاترين انواع گردشگري است. شهر اصفهان نيز به دليل برخورداري از پتانسيل‌هاي متعدد و متنوع تاريخي_فرهنگي مي‌تواند يكي از مقاصد اصلي گردشگري شهري باشد. توسعه گردشگري در شهر اصفهان در اسناد بالادستي نظير سند راهبردي توسعه اصفهان 1404 و سند توسعه استان اصفهان نيز پيش‌بيني شده است. با اين حال، اصفهان نتوانسته است به حد مطلوب توسعه گردشگري شهري دست يابد. از اين رو، هدف اصلي پژوهش حاضر شناسايي مهم‌ترين مسائلي است كه مانع از توسعه گردشگري در اصفهان شده‌اند. اين پژوهش با رويكرد كيفي انجام شد و داده‌هاي اين پژوهش با تكنيك‌ مصاحبه‌ نيمه‌ساختاريافته جمع‌آوري گرديد. حجم نمونه به تعداد 26 مصاحبه بر مبناي حد اشباع تعيين شد. مصاحبه‌شوندگان از ميان سه گروه نخبگان، مسئولان و فعالان حوزه گردشگري با بهره‌گيري از نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. داده‌هاي به دست آمده با استفاده از روش تماتيك تحليل گرديد. در فرايند تحليل يك مسأله هسته و سه مسأله محوري شناسايي شد. مسأله هسته «عدم اولويت گردشگري در سطح كلان» و مسائل اصلي شامل «مديريت ناكارآمد و امتناع از برنامه‌ريزي»، «گريز از سرمايه‌گذاري» و «محدوديت‌هاي منابع انساني» هستند. افزون بر اين، مشخص گرديد كه رويكرد غالب در تعريف مسائل گردشگري رويكرد تضاد است.

This Article has no English Abstract.