بررسي فراواني ضايعات ليكنوئيدي دهاني گزارش شده درآرشيو بخش پاتولوژي دانشكده‌ي دندان‌پزشكي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان در سال‌هاي 97-1368

The Frequency of Oral Lichenoid Lesions Reported in the Pathology Department of School of Dentistry, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran, during the Years 1989-2018

مقدمه: ضايعات ليكنوئيدي به گروهي از ضايعات گفته مي‌شود كه اتيولوژي متفاوت، اما تظاهرات باليني و هيستوپاتولوژيك مشابه دارند. هدف از انجام اين مطالعه، تعيين فراواني انواع واكنش‌هاي ليكنوئيدي دهاني ثبت شده در آرشيو پاتولوژي دانشكده‌ي دندان‌پزشكي اصفهان (97-1368) و بررسي ويژگي‌هاي كلينيكوپاتولوژيك اين ضايعات بود. روش‌ها: اين مطالعه، بر روي 1060 پرونده‌ي بيمار داراي ضايعات ليكنوئيدي مراجعه كننده به بخش پاتولوژي دانشكده‌ي دندان‌پزشكي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان طي سال‌هاي 97-1368 انجام شد. اطلاعات بيماران پس از جمع‌آوري، با استفاده از آمار توصيفي و آزمون‌هاي آماري 2χ و One-way ANOVA، واكاوي گرديد. مقادير 0/05 > P به عنوان سطح معني‌داري در نظر گرفته شد. يافته‌ها: از كل 11964 نمونه‌ي ثبت شده در آرشيو، 1060 مورد (8/85 درصد) مربوط به واكنش‌هاي ليكنوئيدي بود. در بين اين ضايعات، فراواني ليكن‌پلان دهاني 39/2 درصد، ضايعات ليكنوئيدي 42/5 درصد، ليكن‌پلان يا ضايعات ليكنوئيدي تشخيص داده نشده از يكديگر، 15/5 درصد و بدون تشخيص قطعي از ديگر ضايعات 2/7 درصد بود. بيشترين محل درگيري، ناحيه‌ي گونه بود. ميانگين سني بيماران 13/59 ± 47/65 سال برآورد شد. بين بروز ضايعات و جنسيت رابطه‌ي معني‌داري وجود داشت و ميزان ابتلاي زنان بيشتر از مردان بود (0/041 = P). نتيجه‌گيري: با توجه به فراواني كلي اين ضايعات نسبت به كليه‌ي بيوپسي‌هاي دهاني (8/85 درصد) و خطر تغييرات بدخيمي كه در مطالعه‌ي حاضر 2/7 درصد بود، شناخت خصوصيات كلينيكوپاتولوژيك اين ضايعات به منظور تشخيص افتراقي و درمان بهتر آن‌ها ضروري است.

Background: Lichenoid reactions are defined as a group of lesions that have different etiologies, but present with similar clinical and histopathological manifestations. The aim of this study was to determine the frequency of types of oral lichenoid lesions recorded in the Pathology Department of the Dental School, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran, during a thirty-year period to evaluate the clinicopathological characteristics of these lesions. Methods: This study was performed on 1060 records of patients with lichenoid lesions referred to the Pathology Department of Isfahan School of Dentistry from 1989 to 2018. The obtained data were analyzed using descriptive statistics, chi-square test, and one-way analysis of variance (ANOVA). P values of less than 0.05 were considered significant. Findings: From all 11964 samples recorded in the archives, 1060 cases were related to the lichenoid reactions. Among these lesions, the frequency of oral lichen planus was 39.2%, lichenoid lesions 42.5%, lichen planus or undiagnosed lichenoid lesions 15.5%, and with no definitive diagnosis 2.7%. The most common site of involvement was the area of the cheek. The mean age of the patients was 47.65 ± 13.59 years. There was a significant relationship between the incidence of lesions and gender; the incidence among the women was higher than that of men (P = 0.041). Conclusion: Considering the general frequency of these lesions compared to all oral biopsies (8.85%) and malignant changes risk that in our study is reported as 2.7%, understanding the epidemiological features of these lesions that leads to a better differential diagnosis and treatment is necessary.