اصول معرفتي و شيوه هاي اقناعي قرآن كريم با رويكرد تربيتي

تئوري كلام جديد در غرب وحي را امري غير حقيقي و غير معرفت بخش مي دانند. قرآن منبع اصلي آيين اسلام است؛ اگر در حق بودن، معرفت آفريني و فهم پذيري آن، تشكيك شود، كاركرد هدايتي خود را از دست خواهد داد. قرآن از سه شاخصۀ جامعيّت، جهاني و جاوداني بودن بر خوردار است. لازمۀ اين اوصاف تكيه بر اصول و منطق متقن و استوار است. نظام معرفتي قرآن بر اصولي استوار است كه مطابق فطرت و مورد وثوق عقل است. اين اصول عبارتند از: آزادي انديشه، ارائه شناخت علمي و يقيني، تحريص مخاطب به تدبّر، تفكّر و تعقّل، نهي از متابعت از شكّ و ظنّ و نفي خرافه. همچنين قرآن براي دعوت مردم و تعليم معارف خود از همۀ شيوه هاي اقناعي عقلا بهره مي گيرد، تا مخاطب، با هر بضاعت علمي و ذائقۀ معرفتي كه دارد، از آن بهره ببرد. شيوه هاي اقناعي قرآن عبارتند از: برهان و حكمت، موعظه حسنه، جدال احسن و بهره گيري از حس و تجربه لازمۀ اصول معرفتي و گفتمان عقلايي قرآن اين است كه ماهيتي واقع گرا و معرفت بخش و فهم پذير داشته باشد.