تخمين مكاني ماده آلي خاك با داده‌هاي نامطمئن و كمكي خاكي و روش آنتروپي حداكثر اريب

ماده آلي خاك يكي از مهمترين فاكتورهاي كيفيت خاك مي باشد و آگاهي از وضعيت آن در خاك، از مهمترين اقدامات در جهت مديريت منابع اراضي است. با توجه به هزينه و زمان زيادي كه در جهت پايش ماده آلي خاك نياز است، هر روشي كه بتواند با حداقل نمونه استفاده از هر نوع داده هاي خاكي، بهترين نقشه هاي ماده آلي را توليد كند، قدمي در راستاي كشاورزي پايدار خواهد بود. هدف از انجام اين تحقيق، تخمين مكاني ماده آلي خاك با استفاده از اندازه گيري هاي با دقت پايين ماده آلي، داده هاي كمكي خاكي و روش آنتروپي حداكثر اريب (BME) بود. نمونه برداري از 122 نقطه و از عمق 20-0 سانتي متري از دشت بناب و مياندوآب صورت گرفت. سپس، ماده آلي خاك به روش والكلي و بلاك و نيز به شكل تسهيل شده آن، تعيين گرديد. همچنين، برخي از پارامترهاي خاكي از جمله بافت، پايداري خاكدانه ها و آهك نيز در نمونه ها اندازه گيري شدند. تخمين مكاني ماده آلي با داده هاي نامطمئن، مدل خطي توسعه يافته با استفاده از داده هاي كمكي خاكي و روش BME انجام شد. براساس نتايج، بالاترين R، كمترين RMSE و nRMSE با مقادير به ترتيب 0.97،  0.07 درصد و 0.06 متعلق به تخمين مكاني ماده آلي با داده هاي نامطمئن ماده آلي با درنظر گرفتن خطا بود. همچنين استفاده از مدل خطي توسعه يافته با داده هاي كمكي خاكي و وارد كردن خطاي اين داده ها در معادلات تخمين، منجر به بهبود تخمين نسبت به زماني گرديد كه از خطا استفاده نشده بود (R، RMSE و nRMSE به ترتيب از 0.65، 0.58 و 0.55 به 0.85، 0.31 و 0.29 بهبود يافت). با توجه به نتايج حاصل از اين تحقيق، روش BME امكان استفاده از طيف وسيعي از اطلاعات خاكي را در تخمين فراهم مي آورد و با  ادغام خطاي ناشي از استفاده از داده هاي نامطمئن در تخمين، منجر به بهبود تخمين مكاني ماده آلي گرديد.