نقش واسطه اي حمايت اجتماعي ادراك شده در رابطه‌ بين روان سازه هاي ناسازگار اوليه و كيفيت زندگي

هدف از پژوهش حاضر تعيين نقش واسطه اي حمايت اجتماعي ادراك شده در رابطه بين روان سازه هاي ناسازگار اوليه و كيفيت زندگي بود. پژوهش حاضر از نوع توصيفي- همبستگي و جامعه آماري جمعيت عمومي شهر شيراز بود كه از بين آنها 391 نفر (209 زن و 182 مرد) به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. از شركت كنندگان در پژوهش خواسته شد كه پرسشنامه روان سازههاي يانگ و براون (1999)، مقياس كيفيت زندگي سازمان جهاني بهداشت (1998) و مقياس چندبعدي حمايت اجتماعي ادراك شده زيمت و همكاران (1988) را تكميل كنند. داده ها با استفاده از الگو يابي معادلات ساختاري (تحليل مسير) مورد تجزيه وتحليل قرار گرفت. نتايج به دست آمده نشان داد حمايت اجتماعي ادراك شده در رابطه بين حوزه هاي بريدگي/ طرد، خود پيروي مختل شده (0.01 p) و حوزه ديگرجهت مند) 0.05 p) باكيفيت زندگي نقش واسطه اي دارد. بر اساس يافته هاي به دست آمده مي توان نتيجه گرفت روان سازه هاي ناسازگار اوليه از طريق تأثير بر حمايت اجتماعي ادراك شده بر كيفيت زندگي تأثير مي گذارند. بنابراين، بهتر است روان سازه هاي ناسازگار اوليه و حمايت اجتماعي ادراك شده براي بهبود كيفيت زندگي افراد موردتوجه قرار گيرند.