رابطه‌ ادراك ازسبك هاي والديني با تاب آوري: نقش واسطه اي عامليت انساني

باهدف شناسايي نقش ميانجي عامليت انساني بين ادراك نوجوانان از سبك هاي والديني (پدر و مادر) و تابآوري ، 516 دانش آموز (273 دختر و 243 پسر) سال دوم و سوم دبيرستانهاي شهر تهران به روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي انتخاب شدند. نمونه‌ موردبررسي به پرسشنامه اي متشكل از ارزيابي عامليت (سه خرده مقياس «هدفمندي»، «آينده انديشي» و «خودكارآمدي»)، پرسشنامه ادراك از سبك هاي والديني و مقياس تاب آوري پاسخ دادند. در اين پژوهش از روش مدل يابي معادلات ساختاري براي تجزيه وتحليل داده ها استفاده شد. نتايج نشان دادند كه عامليت، ميانجي ادراك نوجوانان از سبك هاي والديني (پدر و مادر) و تاب آوري است و هر دو مدل (ادراك از سبك والديني پدر و ادراك از سبك والديني مادر) 63 درصد واريانس تاب آوري را پيش بيني ميكنند. ادراك از سبك والديني پدر 37 درصد واريانس عامليت و ادراك از سبك والديني مادر 31 درصد از واريانس عامليت را تبيين ميكند. لذا زماني كه سبك هاي والديني پدر و مادر همسو با يكديگر، و در راستاي ارضاء نيازهاي بنيادين روانشناختي (ارتباط، شايستگي و حمايت از خودمختاري) نوجوانان باشد، عامليت و درنتيجه تاب آوري در آنان افزايش مي يابد.