كاربرد تكنيك زمين آمار براي ارزيابي كيفيت آب زيرزميني دشت فومنات استان گيلان

آب‌هاي ‌زيرزميني مهم‌ترين منبع تأمين آب مورد نياز شرب و كشاورزي مي‌باشند بنابراين اطلاع از كيفيت آن جهت مديريت صحيح منابع آب ضروري است. در اين پژوهش از اطلاعات كيفي 42 حلقه چاه مشاهداتي براي سال‌هاي 92-83 به منظور تعيين بهترين روش ميان‌يابي و تحليل مكاني كيفيت آب زيرزميني براي مصارف كشاورزي است .. رابطه تجربي بين TDS و EC براي منطقه فومنات با رابطه جهاني آن تفاوت چنداني نداشت. همچنين مشخص شد SAR منطقه بيش‌تر متأثر از غلظت Na بود. كيفيت آب منطقه براساس طبقه‌بندي ويلكاكس در رده‌ي كمي شور و شور قرار گرفت. تجزيه و تحليل مقايسه‌اي بين روش‌هاي زمين آمار (كريجينگ، كوكريجينگ و معكوس فاصله وزني) نشان داد كه روش كوكريجينگ به طور ميانگين با RMSE به مقدار 9.655 و MAE به مقدار 6.755 وR^2 به ميزان 0.6 نتايج بهتري در برآورد غلظت پارامتر‌هاي كيفي در منطقه مورد بررسي داشت. با بررسي نقشه تغييرات مكاني EC و SAR در بازه 5 ساله (87-82 و92-87 ) مشخص شد كه غلظت آن‌ها در شرق دشت بيش‌تر از غرب و در مركز دشت داراي روند افزايش غلظت بوده است. همچنين حاشيه‌هاي غرب و جنوب غربي دشت بهترين مناطق براي مصارف كشاورزي از نظر غلظت كم‌تر EC و SAR مي‌باشند.