پتانسيل كارست زايي در سنگ هاي كربناته (مورد مطالعاتي سازند آسماري، جنوب غرب ايران)

از آنجايي كه تمام سازه‌هاي مهندسي در ارتباط مستقيم با زمين هستند بنابراين لازم است كه خصوصيات زمين‌شناسي مهندسي ساختگاه اين سازه‌ها مورد بررسي قرار گيرد. سازه‌هاي آبي از جمله اين سازه‌ها هستند كه به علت حضور آب و واكنش بين آب و زمين اهميت اين مطالعات بيشتر مي‌شود. سازه‌هاي آبي بنا شده بر روي سنگهاي انحلال پذير ممكن است با گسترش و توسعه درز و شكافها و ايجاد كارست در معرض خطر قرار گيرند. در اين نوشتار سعي شده است پتانسيل انحلال و كارست زايي سنگ آهك در سرعت آب و دماي متفاوت، با توجه به اندازه اوليه درزه‌ها بررسي شود. روش ارزيابي بر اساس كارهاي آزمايشگاهي و روي نمونه‌هايي از مغزه سنگهاي سازند آسماري، در استان چهارمحال و بختياري انجام شده است. تحقيقات نشان مي‌دهد عوامل مختلفي در چگونگي رفتار درزه‌ها در مقابل جريان آب تاثير دارند كه ميتوان به ميزان بازشدگي اوليه درزه‌ها، سرعت جريان، دما، اسيديته و ... اشاره كرد. در اين تحقيق سرعت انحلال درزه‌ها در مقابل جريان آب با بازشدگي‌هاي متفاوت و در دماهاي مختلف مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج آزمايشات نشان‌دهنده رابطه مستقيم بين كاهش دما و افزايش ميزان انحلال و رابطه غير مستقيم بين افزايش ميزان بازشدگي و اندازه اوليه دهانه درزه مي‌باشد. همچنين نتايج نشان مي‌دهد بازشدن و بسته شدن درزه در مقابل عبور جريان آب با شرايط يكسان تحت تاثير سرعت آب و ميزان بازشدگي آنها مي‌باشد بطوريكه درزه با بازشدگي 0.3 ميليمتر در سرعت بالا بازشدگي و در سرعت پايين پرشدگي نشان مي‌دهد.