مقايسه تأثير دو روش سخنراني و درمان شناختي-رفتاري با رويكرد مشاوره‌اي بر ميزان اضطراب زنان باردار پرخطر مراجعه كننده به مراكز جامع سلامت شهر سنندج

مقدمه: بارداري پرخطر عبارت است از يك بارداري كه در آن به هر دليلي سلامت مادر و جنين به خطر مي‌افتد و موجب اضطراب مي‌شود. در اين راستا، مطالعه حاضر با هدف مقايسه تأثير دو روش شناختي رفتاري (CBT: CognitiveBehavioral Therapy) و سخنراني بر ميزان اضطراب زنان باردار پرخطر در شهر سنندج انجام شد. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر يك مطالعه مداخله‌اي از نوع كارآزمايي باليني تصادفي است، در ارتباط با 144 زن باردار پرخطر 24 تا 35 هفته مراجعه‌كننده به مراكز جامع سلامت شهر سنندج در سال 1397 انجام شد. براي انتخاب نمونه‌ها، شهر به پنج منطقه تقسيم گرديد و بر‌اساس بيشترين آمار زنان باردار پرخطر، شش مركز به‌صورت تصادفي انتخاب شدند. در هر مركز نيز واحدهاي مورد نظر به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب گرديدند. پيش از مداخله به‌منظور ارزيابي نمره اضطراب، پرسشنامه Spielberger تكميل گرديد. سپس نمونه‌ها به سه گروه شناختي رفتاري (48 نفر)، سخنراني (48 نفر) و كنترل (48 نفر) تقسيم شدند. در ادامه، گروه شناختي رفتاري به چهار گروه 12 نفره و گروه سخنراني به دو گروه 24 نفره تقسيم گرديدند. مداخله در جلسات 90 تا 120 دقيقه‌اي به‌صورت دو بار در هفته براي هر گروه شناختي رفتاري و يك بار در هفته براي هر گروه سخنراني به مدت چهار هفته انجام شدند. گروه كنترل نيز مراقبت‌هاي معمول بارداري را دريافت كرد. چهار هفته پس از مداخله، مجدداً پرسشنامه Spielberger توسط پژوهشگر براي گروه‌ها تكميل گرديد. تجزيه و تحليل اطلاعات نيز با استفاده از نرم‌افزار SPSS 21 و آزمون‌هاي آماري كروسكال واليس (Kruskal–Wallis)، كاي دو، T زوجي، توكي، تحليل كوواريانس و آناليز واريانس يك‌طرفه انجام شد. يافته‌ها: نتايج نشان دادند كهميزان اضطراب در سه گروه سخنراني، شناختي رفتاري و كنترل قبل از مداخله تفاوت معناداري نداشت (0.05 P). همچنين، پس از مداخله ميزان اضطراب در گروه كنترل نسبت به قبل از مداخله تفاوت معناداري مشاهده نشد (0.05 P)؛ اما در دو گروه سخنراني (P 0.05) و شناختي رفتاري (P 0.05) تفاوت معناداري به‌دست آمد و اضطراب در گروه شناختي رفتاري نسبت به گروه‌هاي كنترل و سخنراني كاهش بيشتري داشت. نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه نشان دادند كه آموزش با رويكرد شناختي رفتاري و شيوه سخنراني بر كاهش اضطراب دوران بارداري تأثير داشته است كه تأثير آموزش با رويكرد شناختي رفتاري بيشتر بوده است؛ از اين رو مي‌توان گفت كه در روش‌هاي سخنراني و شناختي رفتاري، مادران توانايي بيشتري را براي مديريت اضطراب خود كسب مي‌كنند و از پرداختن به افكار يا رفتاري كه منجر به افزايش اضطراب در آن‌ها مي‌گردد، اجتناب مي‌نمايند.