ارزيابي همگرايي‌هاي اقتصادي ميان جمهوري اسلامي ايران و كشورهاي عضو سازمان شانگهاي

وابستگي متقابل اقتصادي، ادغام اقتصادهاي ملي در سطح جهاني و منطقه‌اي نيز از مهم‌ترين پيامدهاي اقتصاد امروز كشورهاي درحال‌توسعه است. وابستگي متقابل اقتصاد كشورها به قدرت‌هاي جهاني و رشد سريع تجارت جهاني ضمن گسترش سريع رقابت بين‌المللي، زمينه همكاري متقابل و در تقابل يكديگر را براي كشورهاي جهان به همراه آورده است. جمهوري اسلامي ايران پس از تحريم‌هاي پسابرجام، با مشكلات گسترده اقتصادي مواجه شده است و در طي سال‌هاي پيش رو، مشكلات اقتصادي آن بيشتر نيز خواهد شد. ازاين‌رو سياست‌هاي نگاه به شرق و منطقه‌گرايي ايران افزايش خواهد يافت. سازمان همكاري شانگهاي از جمله سازمان‌هايي مي‌باشد كه در زمينه منطقه‌گرايي و در زمينه‌هاي اقتصادي پيشرفت‌هاي قابل ملاحظه‌اي را به خود ديده است و از اين‌رو همگرايي‌هايي كه ايران به خصوص از لحاظ اقتصادي به كشورهاي عضو اصلي اين سازمان مانند روسيه و چين دارد، مي‌تواند راهي براي كاهش فشارهاي اقتصادي و بهبود وضعيت اقتصادي ايران منجر گردد. از اين‌رو مقاله حاضر با روش توصيفي-تحليلي و كاربردي به ارزيابي همگرايي‌هاي اقتصادي ميان جمهوري اسلامي ايران و كشورهاي عضو سازمان شانگهاي، به منظور ارزيابي پتانسيل‌هاي صادرات واردات غيرنفتي ايران و كشورهاي عضو سازمان شانگهاي از طريق روش‌هاي آزمون مشابهت و كسينوس زاويه پرداخته است. نتايج نشان داد كه ايران به ترتيب با كشورهاي چين، روسيه، هند و پاكستان بيشترين پتانسيل‌هاي تجاري را داراست و در اين بين ميزان واردات كالاها از كشورهاي چين و هند بسيار بيشتر از ساير كشورهاي منطقه و حتي كشورهاي جهان است.