نقد سياست‌هاي پالايش‌(فيلترينگ) در پيشگيري از بزه ديدگي نوجوانان در شبكه‌هاي‌ اجتماعي مجازي به عنوان محيطي نوين از جغرافياي انساني

در تقسيم بندي كلان، سياست ها و تدابيري كه مي توان در مهار و كنترل شبكه هاي اجتماعي مجازي اتخاذ نمود؛ به دو دسته سياست هاي ايجابي و سياست هاي سلبي تقسيم مي شود؛ منظور از سياست هاي سلبي در اين حوزه، سياست هايي است كه مربوط به حذف؛ كنترل و نظارت بر محتوا و تدابير مربوط به احراز هويت و پالايش، هستند كه در زمره تدابيري تلقي مي شوند كه قابليت دسترسي را كم مي كنند. حال پرسشي كه مطرح مي شود اين است كه راهكارهاي سلبي از طريق فيلترينگ مي تواند منجر به كاهش بزه ديدگي نوجوانان در شبكه هاي اجتماعي مجازي شود؟ به نظر مي رسد منع آن‌ها نمي تواند كمك كند چرا كه دولت براي جلوگيري از اين وضعيت به فيلترينگ شبكه هاي اجتماعي پرداخته؛ اين تدبير نه تنها كمكي نكرد؛ بلكه كودكان را بيشتر در معرض بزه ديدگي و بزهكاري قرار داده است؛ با اين وصف كه شبكه هاي اجتماعي مجازي به خودي خود ابزارهاي نامناسبي نيستند و مي توانند كاربردهاي مفيدي نيز داشته باشند، لذا انكار و يا حذف دسترسي به تكنولوژي هاي ارتباطي و تعاملي نمي تواند راه حل مناسبي در كنترل و پيشگيري از بزه ديدگي ناشي از شبكه هاي اجتماعي باشد. از اين رو، ضروري است سياست گذاري هاي مناسبي در اين خصوص اتخاذ گردد و از برخوردهاي سلبي و قهري در اين زمينه پرهيز شود و مهارت استفاده آگاهانه از تكنولوژي هاي مجازي و فرهنگ سازي استفاده صحيح از شبكه هاي اجتماعي مجازي در سطح خانواده ها و جامعه افزايش يابد.