تحليل و بررسي جغرافياي مرزي ايران در خليج ‌فارس: مطالعه موردي گردشگري

مناطق مرزي دورترين مناطق پيراموني از مركز مي‌باشند، به همين دليل عقب‌مانده‌ترين و محروم‌ترين مناطق هستند. توسعه نامتوازن بخش‌هاي اقتصادي، اجتماعي، اكولوژيكي و همچنين عدم تعادل‌هاي منطقه‌اي به اين محروميت منجر شده است. تجارت و مبادله كالا و انسان موتور رشد و توسعه كشورهاست و كشورهاي درحال‌توسعه براي پيشرفت لازم است به دنبال حضوري جدي‌تر در تجارت جهاني باشند. از جمله روش‌هاي نقش‌آفريني در تجارت جهاني، گسترش مبادلات بين مناطق مرزي است. با توجه به گستردگي و اهميت مرزهاي ايران در خليج‌فارس ضرورت دارد كه ساماندهي فضاي مرزي ايران در اين منطقه از لحاظ گردشگري مورد بررسي قرار گيرد. اين مقاله چند متغير اساسي يعني مرزها، قاچاق، گردشگري را در كنار هم مطالعه مي‌كند و عرصه مورد مطالعه آن نيز جنوب ايران و مرزهاي آبي خليج‌فارس است. در اين تحقيق از روش تركيبي، توصيفي تحليلي استفاده شده است. براي جمع‌آوري اطلاعات و داده هاي مورد نياز از بررسي هاي اسنادي و كتابخانه اي و مطالعات ميداني استفاده و با توجه به اطلاعات به دست آمده، به بررسي جاذبه ها، امكانات، خدمات و وضعيت كلي گردشگري در منطقه پرداخته، سپس براي تجزيه و تحليل يافته ها از مدل SWOT استفاده شده است.