نقش ساختار هندسي در هم‌پيوندي نظام حركتي از ورودي به محراب در مساجد تاريخي بازار بزرگ اصفهان (الگويي راهبردي در برنامه‌ريزي و توسعه صنعت گردشگري)

گردشگري و سفر، پديده اي اجتماعي است كه در شكل دهي به واقعيّت ها و شناساندن ارزش هاي نهان فرهنگي سهم به سزايي دارد. در نگرش سنتي، گردشگري عمدتاً داراي ماهيّتي مكان محور بوده كه بر اساس تجربه انساني از مكان، شكل مي گيرد. بررسي هم پوشاني جاذبه هاي تاريخيفرهنگي، طبيعي، تفريحي و مراكز اقامتي در شهر اصفهان، تمركز آن ها را در هسته تاريخي شهر نشان مي دهد؛ كه با توجّه به گسترش جغرافيايي، سازمان شهر نيازمند بازنگري در راستاي ايجاد مكان هاي جديد و مطلوب است. بدين منظور، اين مطالعه با هدف تشخيص نظام حاكم بر لايه هاي پنهان كالبد مساجد ارزشمند تاريخي محدوده بازار بزرگ اصفهان، از ديدگاه سازمان شكلي مترتب بر فضاها و مراتب رابط، در پي خوانش ويژگي هاي هندسي نهفته در ساختار پلاني مسير حركتي نمازگزاران در مساجد بوده است. در ادامه اين روند و بر مبناي داده‌هاي كتابخانه‌اي و ميداني، سنجش هندسي و شكلي اجزاء مسير از درگاه به محراب صورت گرفته است. يافته هاي تحقيق، بر استفاده مكرّر از نسبت عددي مشخص و فرم تكرارشونده مربع در مراتب شكلي مسير ‌حركتي، تأكيد نموده و از آن به عنوان عاملي اثربخش در ايجاد هم پيوندي در مراتب حركتي، ياد كرده است. همچنين، با پيشنهاد بهره از اين ساختار در كالبد مساجد نوين، افزون بر آن كه بر پيوند ميان هندسه و مفهوم «قَدر» به مثابه عاملي در راستاي پيوستگي در مراتب تأكيد مي كند؛ به سبب پيوند تصور ذهني گردشگران ميان ميراث كهن و جاذبه هاي جديد شهري، موجب رونق صنعت گردشگري در اين شهر خواهد شود