بررسي عددي پارامترهاي مؤثر بر نشت سيال از كارگاه هاي استخراج UCG

از جمله معيارها و عوامل تاثيرگذار بر امكان پذيري و اقتصادي بودن روش گازكردن زيرزميني زغال سنگ (UCG) ، نشت گاز از ميان درزه و شكاف هاي اطراف راكتور زيرزمينيUCG است. گازبند بودن راكتور UCG از نقطه نظر كنترل فرآيند و ظرفيت آلودگي آب‌هاي زيرزميني، مساله بسيار مهمي است. عوامل مختلفي بر نشت گاز (سيال) از راكتور UCG موثرند. در اين مقاله، عوامل فشار، دما و درزه داري (شامل بازشدگي، طول و شدت درزه) به عنوان مهم ترين عوامل موثر بر نشت گاز از شكستگي هاي موجود در توده سنگ، با كاربرد مدلسازي عددي مورد ارزيابي قرار گرفته و به عنوان مورد مطالعاتي به زغال سنگ هاي منطقه مزينو طبس پرداخته شده است. از برنامه كامپيوتري DFN-FRAC3D براي شبيه سازي تصادفي درزه ها و ايجاد شبكه لوله معادل و از نرم افزار Water Gems براي تحليل جريان استفاده شده است. نتايج، حاكي از آن است كه افزايش فشار راكتور و افزايش درزه داري توده سنگ اطراف راكتور، باعث افزايش شدت جريان و يا افزايش نشت گاز مي شود و منحني تغييرات شدت جريان نسبت به هر يك از اين عوامل از توزيع نرمال پيروي مي‌كند. از طرفي افزايش دماي راكتور تاثير قابل توجهي بر شدت جريان خروجي ندارد. همچنين موثرترين عامل بر نشت سيال از راكتور UCG، عامل درزه داري است و از ميان ويژگي هاي هندسي درزه داري شامل شدت، بازشدگي و طول درزه، عامل شدت درزه داري به عنوان مهم ‍‌ترين عامل معرفي شده است.