ارزيابي تأثير حفره مياني در عملكرد مصرف انرژي سرمايشي نماي دوپوسته گسترده در اقليم گرم و مرطوب (جزيره كيش)

عمده تبادلات انرژي در ساختمان وابسته يا حداقل مرتبط با پوسته خارجي بناست. پوسته‌هاي خارجي محل تبادل حرارت بنا با محيط اطراف، جذب انرژي‌هاي خورشيدي، تهويه، و نفوذ نور و صدا به محيط داخلي مي‌باشند كه نقش مهمي در صرفه‌جويي انرژي ساختمان‌ها خواهند داشت. در اين ميان نماهاي دوپوسته به‌عنوان يك راهكار براي ايجاد شفافيت، كنترل تأثير محيط بر ساختمان و عملكرد مفيد آن از ديدگاه كاهش مصرف انرژي، مورد توجه قرار گرفته‌اند. با توجه به مشكلات افزايش حرارت ناشي از اثر گلخانه‌اي موجود در حفره به‌ويژه در اقليم گرم و مرطوب، لزوم پژوهش حاضر جهت دستيابي به فاصله بهينه دو پوسته در راستاي كاهش مصرف انرژي ديده مي‌شود. روش پژوهش حاضر بر اساس جمع‌آوري اطلاعات، شبيه‌سازي مطالعه موردي در نرم‌افزار ديزاين بيلدر و تحليل و بررسي داده‌هاي كمي حاصل از شبيه‌سازي ساختمان مورد نظر در اقليم گرم‌و‌مرطوب جزيره كيش مي‌باشد؛ كه نماي دو پوسته گسترده در فواصل مختلف حفره مياني جهت بررسي ميزان مصرف انرژي، شبيه‌سازي شده است. يافته‌هاي پژوهش ميزان مصرف انرژي سرمايشي در فواصل حفره 30 تا 200 سانتي‌متر مي‌باشد. چارچوب نظري تحقيق بر اين اساس است كه جبهه جنوبي نماي دوپوسته گسترده در مقايسه با انواع نماهاي دو پوسته تأثير به‌سزايي در ميزان كاهش مصرف انرژي دارد. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه عمق حفره در ميزان كاهش انرژي سرمايشي نقش مؤثري ايفا مي‌نمايد و نماي دوپوسته با عمق بين 50 تا 70 سانتي‌متر، بهينه‌ترين فاصله در كاهش مصرف انرژي سرمايشي در مقايسه با فواصل ديگر در ساختمان اداري كوتاه‌مرتبه در اقليم گرم و مرطوب خواهد بود