تدوين و ارزيابي راهبردهاي طراحانه به منظور ارتقاء كيفيت پياده‌راه‌هاي سلامت‌محور با استفاده از ماتريس QSPM، مورد مطالعاتي: پياده‌راه سلامت شيراز

پياده‌راه‌هاي سلامت‌محور شهري كه در ايران قدمت چندان زيادي ندارند، يكي از انواع فضاهاي شهري هستند كه با هدف ارتقاء سلامت عمومي شهروندان از طريق افزايش فعاليت بدني و تشويق به ورزش در شهرها ايجاد مي‌شوند. هدف از اين پژوهش تدوين راهبردهاي طراحي به منظور ارتقاء كيفيت اين دسته از پياده‌راه‌ها است. در اين پژوهش، جمع‌آوري داده‌ها به دو روش مطالعات اسنادي و مصاحبه نيمه‌ساختاريافته و نيز به كمك پرسشنامه انجام پذيرفته و براي تحليل داده‌ها از جدول تحليل راهبردي عوامل داخلي و خارجي و ماتريس QSPM استفاده شده است. مورد مطالعاتي، «پياده‌راه سلامت شيراز» به عنوان اولين پياده‌راه سلامت‌محور اين شهر بوده است. جامعه آماري، 35 نفر از كارشناسان شهرداري و دانشجويان مقطع كارشناسي و كارشناسي‌ارشد رشته شهرسازي هستند كه در مرحله اول، نقاط قوت، ضعف، تهديد و فرصت مسير پياده‌راه سلامت پس از انجام مصاحبه‌هاي نيمه‌ساختاريافته، به كمك آن‌ها شناسايي و در مرحله دوم پس از دسته‌بندي موضوعات، از طريق پرسشنامه بسته با طيف ليكرت، به كمك جداول ارزيابي عوامل داخلي و خارجي  EFE و IFE اولويت‌بندي شده است. بررسي اين جداول، «راهبردهاي انطباقي» را به عنوان مهم‌ترين راهبردها در ارتقاء كيفي مسير نشان داد. پس از اين دو مرحله، به كمك ماتريس QSPM اولويت‌بندي راهبردهاي انطباقي به منظور سامان‌دهي اين پياده‌راه صورت پذيرفت. يافته‌هاي حاصل از اين پژوهش نشان مي‌دهد، بهره‌برداري از فرصت هم‌جواري اين مسير با عوامل طبيعي در قالب دو راهبرد؛ «فضاسازي مناسب در حاشيه رودخانه به منظور بهره‌برداري بصري و زيست‌محيطي مسير از هم‌جواري با رودخانه» و «جداره‌سازي مناسب در حاشيه باغات قصردشت به منظور بهره‌برداري بصري و زيست‌محيطي از هم‌جواري با پهنه‌هاي سبز»،  از ديد كارشناسان، مهم‌ترين راهبردهاي انطباقي به منظور ارتقاء كيفي پياده‌راه سلامت شيراز و ترغيب مردم به افزايش فعاليت بدني و پياده‌روي در اين مسير است