تدوين، غربالگري و اولويت‌بندي شاخص‎هاي برنامه‎ريزي پروژه‎هاي محرك توسعه شهري، مورد مطالعاتي: بررسي شاخص‏هاي احصا شده دركلانشهر تهران

هر شهر داراي ويژگي منحصر به فردي است كه مي‏توان از آن به‌عنوان محركي براي توسعه در برنامه‎ريزي شهري كلان‎نگر و مشاركتي بهره جست. اين ويژگي مي‏تواند به‌عنوان ابزاري كاربردي براي دولت‎ها و مديريت شهري در اداره منطقي و اصولي شهرها به‌كار گرفته شود. در اين رويكرد، ويژگي مذكور مي‏تواند پروژه‎‎اي باشد كه به‌عنوان محركي براي رفع فقر، جرم و جنايت، ايجاد اشتغال و پويايي شهري و بررسي دوباره‏اي از زندگي محله‏اي و حقوق مدني با توجه به تفاوت‌هاي قومي و تقابل‎هاي فرهنگي عمل نمايد كه نيازمند اصلاحاتي در زمينه سياسي، مديريت و رهبري، اقتصادي، قانوني، اجتماعي و محيط‏زيستي است. هدف از اين تحقيق استخراج، غربالگري و اولويت‏بندي شاخص‎هاي ضروري برنامه‏ريزي پروژه‎هاي محرك توسعه شهري است. اعمال اين نوع پروژه‎ها نيازمند بررسي دقيق و عميق در سه سطح كلان، مياني و خرد هستند. از آنجا كه اين پروژه‏ها مستعد و بسترساز رشد و توسعه و جهاني شدن شهرها هستند و در بافت ناكارآمد با ظرفيت بالا ايجاد مي‏شوند و از طرفي هرگونه توسعه ملي تا حدود زيادي منوط به توسعه مناطق شهري به‌ويژه كلانشهرها مي‎باشد، لذا در اين مقاله پس از احصاي شاخص‎ها و اولويت‏بندي آن‌ها به كمك تكنيك دلفي فازي، وضعيت كلانشهر تهران با سه مشخصه 1 دارا و مطلوب، 2 دارا ولي ضعيف و 3 فاقد، مورد بررسي و اولويت‏بندي قرار گرفتند تا سرخطي باشند جهت اعمال اين پروژه‏ها در سطح خرد براي تجديد‌حيات، توسعه مجدد و يا بازآفريني بافت‎هاي فرسوده، اراضي متروكه صنعتي، اراضي رها شده و فضاهاي ناكارآمد شهري در تهران كه نيازمند درانداختن طرحي نو هستند. در انتها پيشنهادات كاربردي جهت كاربست مؤلفه‏هاي برنامه‏ريزي پروژه‏هاي محرك توسعه شهري در دو سطح كلان و مياني با محوريت تهران ارائه شده است