پهنه‌بندي اراضي مستعد كشاورزي با استفاده از تركيب روش تحليل سلسه‌مراتبي در مناطق شمالي شهرستان خلخال ( مطالعه موردي: حوضه آبخيز ميكائيل آباد)

بهره برداري مستمر از منابع طبيعي تجديدشونده، متضمن شناسايي توان اكولوژيك سرزمين در هر محيطي است و اين شناسايي با به‌كارگيري بهينه و برنامه‌ريزي‌شده امكان بهره برداري صحيح از منابع را فراهم و از تخريب محيط جلوگيري مي‌كند. اين تحقيق با هدف شناسايي مناطق مستعد كشاورزي حوضه ميكائيل‌آباد شهرستان خلخال در استان اردبيل با روش تحليل سلسله مراتبي فازي انجام شد. ارزيابي توان منطقه با استفاده از 13 معيار بارش، تراكم پوشش، ميزان توليدگياهي، شيب، عمق خاك، بافت خاك، كاربري فعلي زمين، نفوذپذيري خاك، تيپ پوشش، گروه هيدرولوژيك خاك، زمين‌شناسي، فاصله از منابع آب سطحي و فرسايش خاك و با استفاده از قابليت هاي نرم افزار Arc GIS 10 انجام شد. در ارزيابي چند معياره براي تعيين وزن هر معيار از روش تحليل سلسله مراتبي و از توابع فازي‌سازي استفاده شد و در محيط نرم‌افزار Arc GIS10  با استفاده از عملگر تركيب خطي وزني كليه ي لايه هاي اطلاعاتي با همديگر تلفيق شدند و نقشه ي رستري توان كشاورزي تهيه شد. بعد از تهيه نقشه پتانسيل نهايي با روش شكست طبيعي در چهار كلاس طبقه‌بندي شد. كلاس هاي يك تا دو به فعاليت كشاورزي (حدود 65%  منطقه) و كلاس طبقه سه و چهار (35% منطقه) به فعاليت غير كشاورزي تقسيم‌بندي شد. نتايج انطباق كاربري فعلي اراضي با نقشه پتانسيل نيز نشان داد كه در61.8 درصد از منطقه كاربري فعلي اراضي با نقشه پتانسيل انطباق دارد. پيشنهاد مي‌گردد كه  در اختصاص كاربري‌ها و فعاليت‌هاي كشاورزي به نقشه طبقات پتانسيل كه بر اساس ارزيابي توان اكولوژيكي منطقه مورد مطالعه مي‌باشد توجه گردد.  در اين راستا بهتر است كه در مناطق با توان طبقه يك فعاليت كشاورزي به صورت زراعت آبي و باغداري و در مناطق با توان طبقه دو زراعت ديم انجام گيرد و در مناطق طبقه سه و چهار هيچ‌گونه فعاليت كشاورزي صورت نگيرد.