تغيير بيان در سطح دستوري و واژگاني براساس مدل كارمن گارسس (مطالعۀ موردي: ترجمه‌هاي حدادعادل، معزي و انصاريان از جزء 29 و 30 قرآن)

Grammatical and lexical expression change based on the Carmen Garces model (Case study: Haddad Adel, Moezi and Ansarian's translations of the 29 and 30 Quran verses)

رويكردگستردۀ عالمان فارسي زبان به ترجمة قرآن كريم در چند دهۀ اخير حيات و نشاطي دو چندان به خود گرفته است به گونه­اي كه نكته‌سنجان و منتقدان بسياري موفق به ارائه الگوي نقد ترجمه شده­اند تا با اين الگوي نقد، ترجمه­هاي متون مختلف قرآن كريم را كه آثار ارزشمندي هستند به صورت موشكافانه و دقيق بررسي كرده و با اين شيوه باب نويني در پژوهش­هاي قرآني به عنوان «نقد ترجمه‌هاي قرآن كريم» باز كنند. از جمله اين الگوها، مدل پيشنهادي كارمن گارسس است كه در 4 سطح مطرح شده است. پژوهش حاضر در نظر دارد تا ترجمه حدادعادل، معزي و انصاريان را با گزينش آياتي از جزءهاي 29 و30 قرآن كريم طبق مدل ياد شده با تكيه بر سطح دستوري- واژگاني، مورد نقد و ارزيابي قرار دهد. مهم‌ترين يافته­هاي اين پژوهش كه به روش توصيفي- تحليلي است، يكي آن است كه طبق الگوي گارسس تنها ترجمۀ معزي به صورت يك به يك است. ديگر آنكه ترجمة انصاريان و حدادعادل تنها به صورت توضيح و بسط معنا است و در بقيه موارد هر سه مترجم طبق الگو پيش رفته­اند.

The widespread approach of the Persian language scholars to the translation of the Holy Quran has gained a lot of vitality in recent decades, so that many critics succeeded in presenting the translated version of the critique, with this critique, translations of various texts of The Holy Qur'an examines the valuable works carefully and precisely, and in this way opens up a new chapter in Qur'anic research as a "Critique of Holy Quranic translations". Among these patterns is the proposed model of Carmen Grosses, Four levels are proposed. The present study intends to translate Hadad Adel, Moezi, and Ansarian by selecting from the 29th 30 Quran verses mentioned the model of relying on the Syntax-term construction, criticize and evaluate. For this purpose, firstly, the expression of the Garces model is explicitly dealt with and then the cases of the application of this theory. According to the witnesses, the examples extracted from the translators of sections 29 and 30, based on the syntactic term, are examined. The most important the findings of this research are descriptive-analytic and that according to the Garces model, the only one is the Moezi translation one by one, and that the translation of Ansariān and Haddad is ordinary only as an explanation and extension of meaning. In the remaining cases, each interpreter has gone through the pattern and, finally, the compensation item lacked a Quranic specimen.