رويكردي انتقادي به تعارض مبناي قانون‌گذار در رويش دندان مجني‌عليه قبل و بعد از قصاص (موضوع ماده‌هاي 413 و 415 ق. م. ا. مصوب 1392)

Critical attitude to contradicting underlying of legislator about eruption tooth of victim of crime before and after retaliation: (articles 413 and 415 Islamic Penal Code Act 1392)

يكي از مسائل مرتبط با جنايت بر دندان‌ها، مسئله‌ي رويش دندان مجني‌عليه قبل و بعد از قصاص است. مسئله‌اي كه فقهاي اماميه ديدگاه‌هاي مختلفي درباره‌ي آن ارائه داده‌اند. در اين راستا، قانون‌گذار در مواد 413 و 415 قانون مجازات اسلامي مصوب 1392 دو رويكرد و حكم متفاوت اتخاذ كرده است. وفق ماده‌ي 413 رويش دندان قبل از قصاص موجب سقوط قصاص و محكوميت مرتكب به پرداخت ارش مي‌باشد و بر اساس ماده‌ي 415 روئيدن دندان بعد از قصاص، مسئوليتي براي مجني‌عليه در پي ندارد. اين در حالي است كه ديدگاه فقهي معيار در اين دو ماده يكسان است و اين اقتضا دارد كه ماده‌هاي مورد اشاره منسجم باشند. اين پژوهش كه به روش توصيفي ـ تحليلي نگاشته شده، بيانگر آن است كه بر پايه‌ي عدم انسجام بين ماده‌هاي 413 و 415 يكي از آن‌ها با موازين شرعي مغايرت دارد و در نتيجه اصلاح آن ضروري مي‌نمايد.

Eruption tooth of victim of crime before and after retaliation is one of issues concern to crime on teeth that Imamiyah Jurists express various theories about it. Hereupon, legislator has adopted two different attitudes in articles 413 and 415 Islamic Penal Code Act 1392. According to article 413 eruption tooth before retaliation caused that retaliation not enforcement and condemn criminal to paying Arsh[PB1] [PB2] and based on article 415 eruption tooth after retaliation entail not responsibility for victim of crime. Whereas juristic opinion – Fatwa - that considered as criteria is equal in them and it necessitate above – mentioned articles to be consistent. This research that writed through a descriptive – analytic method, disregard to contradict one of mentioned articles to criteria juristic opinion, consequently to be necessary it reform.